Horacy Safrin, aforyzmy
Są oklaski, których trzeba się wstydzić!
Horacy Safrin
- Nie należy zapominać, że kij wetknięty w mrowisko ma również dwa końce.
- Nie sposób mówić o braku rozrywek. Zawsze znajdzie się coś, na co można ponarzekać.
- Nie wolno rozwiewać złudzeń dzieciom i ludziom stojącym nad grobem!
- Niedźwiedzia tresuje się za pomocą bata i miodu. Do tresury człowieka wystarcza sam bat.
- Niejeden jest mi wrogiem, choć nie zrobiłem mu nic dobrego.
- Nieraz w życiu znajdowałem się na wozie, nieraz – pod wozem, ale zawsze najpewniej kroczyłem obok wozu.
- Nierzadko u podstaw bohaterstwa leży zwyczajny ludzki strach.
- Ożenek lekkoducha przypomina poniekąd sport wędkarski. Młodzian połknie haczyk, a potem do końca życia zalewa robaka.
- Od niepamiętnych czasów ludziom z otwartą głową starano się zamykać usta.
- Pół prawdy to małe kłamstwo.
- „Panta rhei...” Wszystko płynie. Tylko głupota ludzka stoi w miejscu.
- Parodia jest na ogół dobrą rozrywką. Z wyjątkiem parodii sprawiedliwości.
- Pasterzom wszystkich czasów szło niesporo z odnajdywaniem zabłąkanych owiec. Znacznie łatwiej odnajdywali – kozła ofiarnego.
- „Pieniądz nie śmierdzi” – powiadali Rzymianie. Bywa jednak, że pachnie bardzo brzydko.
- Piśmiennictwo światowe przeżywało różne okresy. Zawsze jednak, jak pamięć ludzka sięga, najbardziej popłatne było pisanie panegiryków i donosów.
- Pies nigdy nie podejrzewa swojego pana o podłość. Poczciwe zwierzę sądzi według siebie.
- Pociąg do alkoholu tym różni się od pociągu do kobiety, że z biegiem czasu przechodzi w stan chroniczny.
- Politycy odbywają niekiedy „drogę do Canossy”. Luksusową limuzyną.
- Przykład króla Dawida utwierdza nas w przekonaniu, iż cudzołóstwo i uwiedzenie nieletniej nie kolidują z pobożnością psalmisty.
- Przykład sępów dowodzi, że można być drapieżcą, a przy tym mieć ptasi mózg.
- Równouprawnienie to nie wymysł naszych czasów. Już Charon pobierał od nieboszczyków – bez względu na płeć i stan majątkowy – jedynie obola.
- Ręka nawykła do głaskania łatwo zaciska się w pięść.
- Rozrywka starości: flirt ze śmiercią.
- Ryby w każdej sytuacji życiowej zachowują stoickie milczenie. Z wyjątkiem, oczywiście, grubych ryb.
- Rydwan dziejów zawsze wlókł się w ogonie myśli ludzkiej.
- Rządzić chce każdy, odpowiadać nikt.
- Samokrytyka to najczęściej spowiedź z niepopełnionych grzechów.
- Są kłamstwa zbyt cienkimi nićmi szyte. Pękają w szwach.
- Są ludzie myślący i niemyślący. Najgroźniejsi są jednak ci, za których myślą inni.
- Są ludzie, którzy oczekują zapłaty za niedźwiedzią przysługę.
- Są oklaski, których trzeba się wstydzić!
- Słomiany ogień może być w skutkach groźniejszy od żywiołowego pożaru.
- Słowa głupca odbijają się szerokim echem w intelektualnej próżni.
- Snob nawet tonąc, chwyta się brzytwy. Made in USA.
- Spoczywając w cieniu daktylowej palmy, zapominamy, że otacza nas pustynia.
- Starość nie chroni przed nierozwagą, ale i brak rozwagi nie chroni przed starością.
- Sztuka małżeńska polega nie tyle na zgodnym współżyciu, ile na zgodnym współistnieniu.
- Śmiać się prawdziwie umieją tylko ludzie poważni.
- Śmiech jest zaraźliwy. Czy również śmiech przez łzy?
- Tam, gdzie pojawia się Cezar, tam znajdzie się i Brutus...
- Tradycyjnym relaksem pewnych mężów stanu jest łowienie ryb. Zwłaszcza w mętnej wodzie.
- Trzej ludzie robią z człowiekiem, co im się żywnie podoba: fryzjer, grabarz i mówca na bankiecie jubileuszowym.
- Tylko tresowane dusze nigdy nie zawodzą pokładanych w nich nadziei.
- Uśmiechnął się do niego los. Potem okazało się, że był to uśmiech ironiczny.
- Uchroń mnie, losie, od rąk wrogów i rad przyjaciół!
- Wódka jednakowo ścina nas z nóg, czy nazywamy ją siwuchą, czy też uczenie po łacińsku „Aqua vitae”.
- W świecie dyplomatycznym daje się od czasu do czasu zaobserwować cud przyrody: krecia robota na szczytach.
- W życiu często upodobniamy się do kierowców: nie zawsze umiemy omijać przeszkody, wyspecjalizowaliśmy się natomiast w omijaniu zakazów.
- W życiu podobnie jak w warcabach każdy pionek pragnie czym prędzej zostać figurą.
- W chórze mieszanym entuzjastów i malkontentów ginie zazwyczaj głos zdrowego rozsądku.
- Większość ludzi umiera na skutek różnych zabiegów lekarskich. Tylko samobójcy umierają naturalną śmiercią.
- Wielokropek zastępuje czasami brak myśli.
- Wielu jest ludzi uprawiających błazeństwa, ale mało prawdziwych błaznów.
- Wierzył we własne siły. Wkrótce jednak przekonał się, że była to karygodna łatwowierność.
- Wolę ludzi upraszczających idee od tych, którzy je wypaczają.
- Wszystko da się uszyć na miarę. Nawet wielkość.
- Z natury był oponentem. A już najczęściej sprzeciwiał się sam sobie.
- „Z prochu człek powstał i w proch się obróci...” A w cóż innego miałby się obrócić? W złoto?!
- Zaćmienie słońca od dawna przestało być wydarzeniem na miarę światową. Gorzej, niestety, bywa z zaćmieniem umysłów.
- Zapoznajemy się z kobietą w ciągu kilku chwil, poznajemy ją bliżej w ciągu kilku lat, ale dopiero zrywając z nią – poznajemy ją naprawdę.
- Zdarza się, że najgorętsza miłość nie wytrzymuje próby ogniska domowego.
- Zdetronizowany monarcha może śmiało podjąć się jakiejkolwiek pracy. Korona mu z głowy nie spadnie.
- Złośliwi utrzymują, że markiz de Sade zwykł spędzać z dorodną dziewoją dwie bite godziny.
- Złoty cielec jest tylko pewną odmianą bydła.
- Znałem człowieka, który żył ściśle według wskazań książki „Lekarz domowy”. I umarł z powodu omyłki w druku.
- Żaden kodeks nie przewiduje kar za gwałcenie sumień ludzkich.
- Żaru nie gasi się ogniem, krwi nie zmywa się krwią.
- Żebractwo zawodowe jest nie mniej popłatne od zawodowej filantropii.
Oceń aforyzmy Horacego Safrina. Zobacz jak głosowali inni.
Głosować możesz tylko raz. Skala ocen od 1 do 5.
