Izolowany pionek rozsiewa smutek na całej szachownicy.
Mistrz może czasami zagrać słabo, amator nigdy.
„Moralne zwycięstwo” w szachach się nie liczy.
Niektóre skoczki nie skaczą, lecz kuśtykają.
Nigdy jeszcze nie wygrałem ze zdrowym przeciwnikiem (bo wszyscy porażki tłumaczyli chorobami).
Nikt jeszcze nie wygrał partii przez jej poddanie.
Partia bez omyłek, czy spotkaliście kiedyś taką?
Partia ma trzy fazy: w pierwszej ma się nadzieję, że stoi się lepiej, w drugiej wierzy się, że pozycja jest lepsza, w trzeciej widzi się, że pozycja jest przegrana.
Partia szachów jest zawsze wygrana w następstwie błędu: partnera lub własnego.
Partia szachów jest zwykle opowieścią o 1001 omyłkach.
Partner także ma prawo mieć rację.
Pat, tragikomedia szachów.
Ponoś ofiary, abyś sam nie stał się ofiarą.
Poświęcenie w szachach przedstawia w najbardziej elegancki sposób, że poprzedziła ją pomyłka.
Remis może powstać nie tylko przez powtórzenie trzech ruchów, ale także przez wykonanie jednego słabszego.
Roszada to pierwszy krok do stabilizacji.
Spokojne posunięcie często działa jak trzęsienie ziemi.
Szachy są nauką o własnych błędach.
Taktyka to wiedza co zrobić, gdy można coś zrobić. Strategia to wiedza co zrobić, gdy nie da się zrobić nic.
W szachach istnieje tylko jeden rodzaj błędu: to przesadne mniemanie o swym przeciwniku.
Warianty zabijają.
Wygrać jest łatwo, trudno jest przegrać.
Zawsze istnieje właściwe posunięcie. Trzeba je tylko znaleźć.
Zdarzają się nieudane zwycięstwa i wielkie przegrane.
Na naszych stronach wykorzystujemy ciasteczka (cookies).Dowiedz się więcejOK