- Chmury zakrywają szczyt tylko dla tych, którzy są na dole.
- Cokolwiek powie się ludziom o sobie, powie się zawsze za dużo.
- Czas nigdy nie pracuje dla tych, którzy usiłują go zatrzymać.
- Człowiek mądry ma zawsze poczucie względności i dlatego zdanie swoje wypowiada w formie ostrożnej i uprzejmej.
- Czy lepsze są rządy głupców, czy nierząd mądrych?
- Do władzy dochodzi się na ogół nie tyle dzięki własnemu rozumowi, ile dzięki wytrwałej głupocie przeciwnika.
- Dobry aforyzm nie polega na odkryciu nowej prawdy, tylko na sposobie podania starej.
- Dwóch rodzajów ludzi należy się bać jak ognia; kobiet, które nie mogą się niczym innym pochwalić oprócz cnoty, i polityków, których główną zasługą jest prawomyślność partyjna.
- Gdy człowiek chce być Bogiem, zabija w sobie człowieka i nie zmieniając się w Boga, staje się zwierzęciem.
- Gdyby chociaż jednego człowieka powieszono za schlebianie możnym tego świata, świat wyglądałby inaczej.
- Gdyby każda wielka rzecz tylko dlatego, że wypaczają ją ludzie mali, miała tracić wielkość, nie byłoby nic wielkiego na świecie.
- Głupca niepokoi i przeraża zdanie, które słyszy po raz pierwszy i które nie wszyscy głoszą.
- Głupiec świadomy swej głupoty, nie jest zupełnie głupi.
- Głupstwo jest tak potężne, że nawet walka z nim staje się głupstwem, skoro go zwyciężyć nie można.
- Groźne są głupstwa napisane z talentem.
- Im ktoś jest mniej ważny, tym bardziej stara się podkreślić tę odrobinę wagi, jaką posiada.
- Im ktoś mniej wie, tym ważniejsze mu się wydaje to, co wie.
- Jedynym sposobem uniknięcia zemsty głupców jest przekonanie ich, że jest się głupszym od nich.
- Jest rzeczą zadziwiającą, jak bardzo wielu ludziom imponują umiejętności kreta.
- Jeśli głupiec jest gadułą, to trzeba mu na czas przyciąć język, żeby mu później nie trzeba było ucinać głowy.
- Jeżeli masz o kimś złe wyobrażenie, nie okaż mu tego, bo dowiedzie ci natychmiast, że miałeś słuszność.
- Każdy dobry aforyzm jest jajkiem Kolumba.
- Kto się nad sobą lituje, nie powinien wymagać, żeby się jeszcze inni nad nim litowali.
- Kto się wstydzi swojej przeszłości, nie jest wart, żeby miał przyszłość.
- Kto zbyt często ma słuszność, ma dużo wrogów.
- Ludzkość jest drzewem, a ludzie są liśćmi. Drzewo trwa i rośnie, chociaż liście opadają.
- Mały człowiek rośnie, gdy zrozumie swą małość. Wielki człowiek maleje, gdy zapatrzy się w swą wielkość.
- Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność.
- Największymi szkodnikami każdej idei nie są jej wrogowie, ale ci, którzy z niej żyją.
- Nie jesteś sam w swojej samotności. Takich „samych” jest więcej.
- Nie potrzebuje wierzyć, kto wie.
- Nie staraj się przerabiać błota na złoto.
- Nie żałujmy ślimaka, że siedzi w skorupie, skoro mu w niej dobrze.
- Nienawidzą się najbardziej ci ludzie, którzy są do siebie podobni, tak jak odpychają się zawsze ciała naładowane elektrycznością.
- Ograniczony umysł wyżywa się w nieograniczonych ambicjach.
- Piękne jest to, od czego nic nie można odjąć i nic nie można dodać.
- Prawda jest zawsze taka sama, ale gdy się nie ma znudzić, musi jak kobieta pojawić się za każdym razem w innej sukni.
- Przyjaciele polityczni to wrogowie, którzy się łączą dla wspólnego pobicia trzeciego wroga.
- Sława za życia i sława po śmierci to czasem może być za dużo. Trzeba umieć poprzestać na jednej.
- Społeczeństwo, w którym zbyt liczni ludzie czują się ważni, staje się niepoważne.
- U wielu ludzi stałość przekonań jest po prostu wynikiem umysłowego zastoju.
- Ukochane ideałów rozwija się najbardziej tam, gdzie nie są one jeszcze ucieleśnione.
- Uzasadnieniem życia kundla jest cudza łydka.
- W człowieku zbyt długo prześladowanym rodzi się wreszcie przemożne pragnienie – żeby samemu zostać prześladowcą.
- Wielu ludzi własne szczęście mierzy rozmiarem zawiści bliźnich.
- Wśród błaznów tylko błazen może być królem.
- Zbytnia skłonność do pogardy wobec bliźnich to w istocie ucieczka przed poczuciem własnych braków.
- Zdrowy grzech jest zawsze lepszy od niezdrowej cnoty.
