- Aby powstrzymać się od sądzenia bliźnich, trzeba mieć ogromny zapas ufności.
- Albo myślisz, albo inni myślą za ciebie i odbierają ci władzę nad sobą, wypaczają i dyscyplinują twoje naturalne upodobania.
- Autor powinien pisać dla młodzieży swojego pokolenia, krytyków następnego pokolenia i nauczycieli na zawsze.
- Bardzo przykro jest spojrzeć nagle cudzymi oczami na to, do czego już zdążyliśmy się przystosować.
- Bardzo silne osobowości muszą we wzajemnej rozmowie ograniczyć się do bardzo delikatnych tematów.
- Bez względu na to, jak nisko zejdziesz, zawsze jest niezbadana piwnica.
- Bliskość musi rosnąć, by dać uczucie potrzeby zbliżenia cielesnego.
- Bycie miłym jest ważniejsze niż posiadanie racji.
- Człowiek nigdy nie wie na pewno, jakie miejsce zajmuje w czyimś życiu.
- Debiut: młoda dziewczyna po raz pierwszy widziana publicznie pijana.
- Dla pesymisty życiowego bycie w niebezpieczeństwie nie jest przygnębiające.
- Dorosłem, a to jest strasznie trudne do zrobienia. O wiele łatwiej jest to pominąć i przejść z jednego dzieciństwa do drugiego.
- Doświadczenie to nazwa, którą wiele osób nadaje swoim błędom.
- Geniusz to umiejętność wprowadzania w życie tego, co wymyśliłeś.
- Ile razy masz ochotę kogoś krytykować, przypomnij sobie, że nie wszyscy ludzie na tym świecie mieli takie możliwości jak ty.
- Ilekroć palą gdzieś czarownicę, diabli mnie biorą.
- Ileż kobiet cierpiało, zanim pojęły tę pomyłkę, że nie są mężczyznami.
- Im więcej wiesz, tym więcej pozostaje do poznania i wciąż tego przybywa.
- Inteligencja jest tylko narzędziem okoliczności.
- Jedna dziewczyna może być ładna – ale tuzin to tylko chór.
- Jedno jest pewne, pewniejsze nad wszystko, bogatym przybywa złota, a biednym – dzieci.
- Jestem jedną z niewielu uczciwych osób, jakie kiedykolwiek znałam.
- Jesteś niewolnikiem, bezradnym niewolnikiem swojej wyobraźni.
- Jeśli dziewczyna wygląda na milion dolarów, może mówić o Rosji, ping-pongu czy Lidze Narodów i ujdzie jej to na sucho.
- Jeśli masz coś do powiedzenia, coś, co czujesz, że nikt nigdy wcześniej tego nie powiedział, znajdziesz sposób, aby to powiedzieć.
- Jeśli masz talent bez sumienia, jesteś tylko jednym z wielu tysięcy dziennikarzy.
- Każda dobra proza opiera się na czasownikach, ponieważ one dźwigają zdania. Nadają zdaniom ruch.
- Każda osoba z jakąkolwiek wyobraźnią będzie bojaźliwa.
- Kłótnie rodzinne są najgorsze, nie przestrzegają żadnych zasad.
- Kobieta powinna być w stanie pięknie i romantycznie pocałować mężczyznę bez pragnienia bycia jego żoną lub kochanką.
- Lepszy rozsądny oszust niż szalony purytanin.
- Ludzie zawsze dążyli do naśladowania niepowtarzalnych ludzi.
- Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.
- Małżeństwo zostało stworzone nie po to, by być tłem związku dwojga ludzi.
- Mam nadzieję, że prowadzisz życie, z którego jesteś dumny, a jeśli nie, mam nadzieję, że masz siłę, by zacząć od nowa.
- Mężczyźni rzadko wyczuwają chwilę, kiedy można mieć dziewczynę dosłownie za nic.
- Miłość jest krucha, ale być może ocaleją kawałki.
- Młodość każdego człowieka jest snem, jest czymś w rodzaju chemicznego szaleństwa.
- Moje pokolenie radykałów i burzycieli nie wymyśliło niczego na miejsce zacnych starych cnót, takich jak praca i odwaga, i staroświeckich zalet – grzeczności i uprzejmości.
- Można głaskać ludzi słowami.
- Najgorsze rzeczy: leżeć w łóżku i nie spać, chcieć kogoś, kto nie przychodzi, starać się zadowolić innych, a nie proszą.
- Najlepsza rzecz dla kobiety na tym świecie, być pięknym głuptaskiem.
- Najsilniejszą straż ustawia się przy wrotach prowadzących do niczego.
- Największy, głęboki ból jest wynikiem naszych własnych złudzeń, fantazji i marzeń.
- Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy umrze.
- Nawet największa tolerancja ma swoje granice.
- Nie ma czegoś takiego jak człowiek, który chce być szczery, bo byłby jak ślepiec, który chce widzieć.
- Nie ma nic gorszego, jak kiedy zamieszaniu ulegnie umysł prosty i nieskomplikowany.
- Nie ma piękna bez wzruszenia, a wzruszenia bez poczucia, że wszystko przemija.
- Nie ma różnicy między ludźmi, pod względem inteligencji czy rasy, tak głębokiej, jak różnica między chorym a zdrowym.
- Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.
- Nie pozwól sobie czuć się bezwartościowym.
- Nie wystarczy być wytrwałym, ale trzeba także umieć zacząć od nowa.
- Prawdziwa mądrość polega na tym, aby zawsze być na czasie i zmieniać się w zmieniających się okolicznościach.
- Nie zapomnij, kim jesteś i skąd pochodzisz.
- Niezależnie od tego, jak mózgi i zdolności ludzi mogą się różnić, ich żołądki są zasadniczo takie same.
- Nigdy nie jest za późno lub za wcześnie, żeby być, kimkolwiek chcesz.
- Nigdy nie myl aktywności z działaniem.
- Nigdy nie myl pojedynczej porażki z ostateczną porażką.
- Ostatecznie na życie znacznie wygodniej patrzy się pod jednym tylko kątem.
- Oznaką inteligencji najwyższej klasy jest zdolność do uznawania dwóch przeciwstawnych idei jednocześnie.
- Postępowanie człowieka może wynikać z zasad twardych jak skała albo niepewnych jak grzęzawisko.
- Próżniacy to oddzielna kategoria ludzi, których nie można uratować, nie można niczym przekonać – jedyny ich wkład w życie ludzkości to to, że zagrzeją miejsce przy wspólnym stole.
- Reklama to oszustwo, podobnie jak i biznes maklerski.
- Romans jest jak opowiadanie – ma początek, środek i koniec.
- Są różne odmiany miłości na świecie, ale nigdy ta sama miłość nie powtarza się dwa razy.
- Siła witalna przejawia się nie tylko w umiejętności przetrwania, ale szczególnie w zdolności zaczynania od nowa.
- Skończona trzydziestka – zapowiedź coraz krótszej listy nieżonatych przyjaciół i coraz mniejszego zapasu entuzjazmu.
- Smutne jest ponowne odnalezienie przeszłości i stwierdzenie, że nie pasuje do teraźniejszości.
- Spośród moich znajomych wszyscy, którzy pili na umór, mając lat osiemnaście czy dziewiętnaście, przedwcześnie leży w grobie.
- Szczęście to ulga po skrajnym napięciu.
- Świetne książki piszą same, tylko złe trzeba napisać.
- Taka już jest logika życia, że młodemu nigdy nie uda się wykręcić sianem. Oszukasz rodziców, ale nie oszukasz rówieśników.
- To nie życie jest skomplikowane, to walka o kierowanie i kontrolowanie życia je komplikuje.
- Trzeba skręcać, kiedy droga zakręca, a jeżeli skręcisz w złą stronę, może cię to kosztować całe lata niepowodzeń i niedoli.
- Umysł małego dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko we wszystkim odkrywa coś nowego – ale to się kończy w wieku mniej więcej lat dwunastu.
- Uważaj na artystę, który jest też intelektualistą.
- W dzisiejszych czasach ludzie zaczynają szydzić z instytucji małżeństwa, z rodziny, a jutro wykpią resztę.
- W końcu życie nie ma wiele do zaoferowania poza młodością.
- W wieku lat osiemnastu nasze przekonania są chorobami, z których wychodzimy; gdy się ma lat czterdzieści pięć, przekształcają się w jaskinie, w których się ukrywamy.
- Wielokrotnie ludzie nie potrzebują błyskotliwego umysłu, który mówi, ale czułego serca, które słucha.
- Wierzę, że życie nagradza zasługi proporcjonalnie do wrodzonych talentów i karze (podwójnie!) za niewypełnianie obowiązków.
- Wolę głosić ludziom kazania w jakiejś akceptowalnej formie, zamiast ich zabawiać.
- Współczesne życie... zmienia się już nie stulecie po stuleciu, ale rok po roku.
- Wszystko, co piękne, rośnie, aż osiągnie pewną wysokość, a potem więdnie, opada i gnije.
- Wszystko, o czym ciągle powinieneś pamiętać, to: „Nie możesz żyć wiecznie”.
- Wykrzyknik w zdaniu jest jak śmianie się z własnego żartu.
- Za dużo czegokolwiek jest złe, ale za dużo szampana jest w sam raz.
- Zapomniane to jak wybaczone.
- Zawsze uważałem, że wczesne wstawanie we wczesnym okresie życia jest denerwujące.
- Ze wszystkich sił natury witalność jest nie do przekazania.
- Zniechęcenie ma swój własny zalążek, tak inny od kłopotów, jak zapalenie stawów różni się od sztywności stawu.
- Żaden wielki pomysł nigdy nie narodził się na konferencji, ale wiele głupich pomysłów tam umarło.
- Żona to takie brzydkie słowo. Moja „stała kochanka” brzmi lepiej.
Francis Scott Fitzgerald, amerykański pisarz, nowelista, scenarzysta filmowy, urodził się 24 września 1896 w Saint Paul, stolicy stanu Minnesota.
Pochodził z zamożnej katolickiej rodziny o irlandzkich i brytyjskich korzeniach.
Imiona otrzymał po sławnym kuzynie ze strony ojca, Francisie Scotcie Keyu, autorze hymnu Stanów Zjednoczonych.
Pierwsze lata swego życia spędził w Buffalo w stanie Nowy Jork.
Uczęszczał do katolickich szkół – najpierw uczył się w klasztorze Świętych Aniołów, następnie w Akademii Nardin w Nowym Jorku.W 1908 roku rodzina przeniosła się do Minnesoty.
Mając trzynaście lat, Scott Fitzgerald wygrał szkolny konkurs literacki.
Dwa lata później dobrze zapowiadający się młodzieniec wysłany został do Newman School w Hackensack, prestiżowej szkoły katolickiej.
Pracujący tam ojciec Sigourney Fay szybko rozpoznał talent literacki Fitzgeralda i zaczął gorąco zachęcać chłopca, by poświęcał pisaniu więcej czasu.
W 1913 podjął studia na Uniwersytecie w Princeton, które przerwał w 1917, by wstąpić do amerykańskiej armii.
Obawiał się śmierci na froncie, ale nie wyruszył na wojnę. Został skoszarowany w okolicach Montgomery w stanie Alabama.
Tam poznał Zeldę Sayre, córkę sędziego Sądu Najwyższego Alabamy.
Po zwolnieniu w 1918 ze służby wojskowej, od razu podjął pracę. Otrzymał stanowisko w agencji reklamowej Barrona Colliera, prawdziwego potentata w tej branży.
Niebawem oświadczył się Zeldzie i wszystko było na dobrej drodze, ale sakramentalne „tak” jednak nie padło. Zarobki Fitzgeralda okazały się niewystarczające.
Rozczarowany wrócił on do rodzinnego domu i ukończył powieść „Po tej stronie raju”.
Pracował przy naprawianiu dachów samochodowych. Jego sytuacja materialna miała się jednak odmienić.
Po serii listów odmownych znalazł się wydawca. Powieść „Po tej stronie raju” ukazała się w marcu 1920 w wydawnictwie Scribner’s i momentalnie zyskała uznanie.
Sytuacja finansowa Fitzgeralda pozwoliła mu ponownie prosić o rękę ukochanej i w 1920 wziął ślub z Zeldą.
W październiku 1921 na świat przyszło ich jedyne dziecko – córeczka Frances Scott Fitzgerald.
Zelda Fitzgerald była inspiracją wielu kobiecych postaci w utworach Francisa Scotta Fitzgeralda, a później także inspiracją tytułowej bohaterki popularnej serii gier komputerowych, „The Legend of Zelda”.
Scott i Zelda wiedli bujne życie towarzyskie w Stanach Zjednoczonych i Francji, zwłaszcza na Riwierze Francuskiej. Byli bohaterami setek anegdot i dziesiątków skandali. Scott miał skłonność do nadużywania alkoholu.
W Europie Francis Scott Fitzgerald poznał m.in. Ernesta Hemingwaya. Obaj pisarze przypadli sobie do gustu, lecz autor „Komu bije dzwon” nie przepadał za Zeldą Fitzgerald. Hemingway uważał, że Zelda wymusza na mężu pisanie krótkich tekstów, które mogłyby być publikowane w czasopismach, nierzadko podając mu przy tym alkohol. Jej główną intencją miało być pragnienie zaspokojenia potrzeb finansowych, które przy stylu życia Fitzgeraldów nie były małe.
Wkrótce sytuacja miała stać się jeszcze trudniejsza. Zelda Fitzgerald zaczęła bowiem przejawiać symptomy schizofrenii.
Znaczną część dochodów pochłaniało utrzymanie chorej psychicznie Zeldy oraz wychowanie i nauka Scottie.
Los córki był obsesją pisarza. Chciał, by była świetnie wykształcona, mądra i moralna. Prowadził dla niej osobne wykłady, podsuwał lektury.
Pogrążony w kłopotach finansowych Fitzgerald pracował nad dłuższymi powieściami. W 1925 ukazał się „Wielki Gatsby”.
Rok później autor wraz z żoną przeprowadził się do Hollywood, gdzie brał udział w pisaniu scenariuszy.
Pobyt w Hollywood upłynął pod znakiem zaostrzenia się choroby Zeldy.
Fitzgerald żył i mieszkał z Sheilą Graham, dziennikarką.
Jednak do końca, mimo choroby Zeldy i swoich romansów, chciał zachować rodzinę, a żadna kobieta nie fascynowała go bardziej od żony.
W 1937 Fitzgerald podpisał lukratywny kontrakt z wytwórnią filmową Metro-Goldwyn-Mayer. Intensywna praca i nadużywanie alkoholu doprowadziły do znacznego pogorszenia się stanu zdrowia pisarza.
Scott zmarł w Hollywood w wieku 44 lat. Przyczyną śmierci była choroba alkoholowa, a bezpośrednio – kolejny atak serca.
Od 1975 Francis Scott Fitzgerald jest pochowany wraz z żoną na cmentarzu przy parafii św. Marii w Rockville, w stanie Maryland.
Należał do „straconego pokolenia”, czyli amerykańskich pisarzy, którzy dorastali w okresie I wojny światowej.
Jednym ze sztandarowych dzieł straconego pokolenia jest powieść Fitzgeralda „Wielki Gatsby”. Sposób, w jaki przedstawia ona styl życia przedstawicieli wyższych sfer oraz podważa legendę „amerykańskiego snu”, zyskał jej ogromną popularność. Osadzona w czasach prohibicji historia niespełnionej miłości ekranizowana była aż pięciokrotnie.
W dorobku pisarskim autora znalazły się powieści: „Piękni i przeklęci”, „Po tej stronie raju”, „Wielki Gatsby”, „Ostatni z wielkich”, „Czuła jest noc”.
Jego utwory, osadzone w realiach amerykańskich lat 20. i 30. XX wieku, zjednały mu opinię kronikarza epoki jazzu.
Pisał również opowiadania, scenariusze filmowe, poprawiał teksty innych scenarzystów m.in. tekst „Przeminęło z wiatrem”.