Nikołaj Gogol
- Aby zmartwychwstać, trzeba najpierw umrzeć.
- Bardzo wiele książek należy przeczytać po to, aby sobie uświadomić, jak mało się wie.
- Bez łgarstwa żadna mowa się nie obejdzie.
- Bieda temu, kto zadowolony jest z siebie: taki człowiek nigdy nie nabędzie rozumu.
- Bliższy Bogu jest skruszony grzesznik niż pełen pychy święty.
- Bohaterstwem jest często powiedzieć coś głośno, by się nie okazało, że jesteśmy głupsi od innych.
- Cena ofiarowanej pomocy rzadko równa się cenie straty.
- Chcąc być czyimś przyjacielem, trzeba stać się godnym przyjaźni.
- Chcąc pouczać innych, musisz przemawiać głosem miłości.
- Choroby nie zwycięży się samą tylko cierpliwością.
- Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi – nakazał nam być braćmi.
- Co najmniej połowy naszych grzechów nie dostrzegamy sami, stąd konieczne jest, aby wytykali nam je inni.
- Często ten, kto pragnie czynić dobro, czyni zło. Sami nie wiemy, co siejemy.
- Człowiek niczego tak się nie boi, jak ośmieszenia.
- Człowiek powołany został na świat, a więc jest światu potrzebny.
- Człowiekowi, który niczego nie dokonał, trudno jest wierzyć na słowo.
- Do Boga dochodzę poprzez ciągłe obcowanie z ludźmi.
- Do tego doszło, że jeżeli ktoś nie zrobił komuś świństwa, to zaraz uważa się go za szlachetnego człowieka.
- Dobro i zło należy pamiętać wiecznie.
- Gdyby Bóg nie wkraczał niekiedy sam do akcji, ludzie ginęliby od własnej głupoty.
- Gdyby ludzie byli mądrzejsi, nie byłoby wcale egoistów.
- Gdyby nie było śmierci, życie nie wydawałoby się nam takie piękne.
- Geniusz, gdy tylko zacznie parać się dziennikarstwem, natychmiast staje się przeciętnością.
- Gniew nigdy nie bywa sprawiedliwy.
- Idąc w gościnę, nie zabieraj ze sobą nudy.
- Ideał dany jest człowiekowi po to, aby wyraźniej widział swą nieudolność.
- Im bliżej jesteśmy chwili szczęścia, tym bardziej niepokoi nas jego ułuda.
- Im głębiej zapadło człowiekowi w serce stare zmartwienie, tym głośniej wyzwala się nowa radość.
- Im myśl jest głębsza, tym bardziej wydaje się dziecinna.
- Im świętsza jest prawda, tym pokorniejszy powinien być ten, który ją głosi.
- Istnieją ludzie mający namiętność robienia innym świństw, czasem zupełnie bez powodu.
- Jedna chwila szczęścia może być niekiedy nagrodą za lata goryczy.
- Jedynie mądrość potrafi się ukorzyć.
- Jeśli nie chcesz rozczarować się do ludzi, patrz na nich tak, jak każe to czynić Chrystus.
- Każdą rzecz można czasem pogorszyć, chcąc ja uczynić lepszą.
- Każdy człowiek rozumie miłość po swojemu, lecz wszyscy dalecy jesteśmy od prawdziwego jej rozumienia.
- Kiedy Paryż zażywa tabaki, cała Francja kicha.
- Kłamstwo głoszone jako prawda doprowadza do wściekłości.
- Kłamstwo zawiera wiele prawdy.
- Kobieta nie powinna być gorsza od anioła, mężczyzna zaś tylko trochę lepszy od diabła.
- Kochać trzeba wszystkich. Lubić niekoniecznie.
- Kochamy dlatego, że chcemy kochać.
- Kościół powinien się święcić w nas, a nie w naszych słowach.
- Kto posiadł, choć ziarnko prawdy, nie ma prawa skrywać go przed innymi.
- Kto wierzy w światłość, ujrzy ją, ciemność istnieje tylko dla niewierzących.
- Literaturę tworzy się nie umysłem, lecz sercem.
- Ludzie ograniczeni, a przy tym fanatycy, stanowią plagę ludzkości.
- Ludzie pragną, aby ich szczęście było bez granic, zapominają jednak o prawach tego świata.
- Miłości nie udowadnia się słowami.
- Miłością można człowiekowi wszystko wpoić.
- Miłość rodzi się sama z siebie.
- Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.
- Modlitwy uczynkiem, a nie słowem żąda od nas Chrystus.
- Musisz popełnić zło, aby umieć czynić dobro.
- Na nic zda się nasza wiedza teoretyczna, jeśli nie potrafimy przekształcić jej w czyn.
- Na to się przecież żyje, aby zrywać kwiaty rozkoszy.
- Na wykształcenie powinno składać się żywe życie, niemartwa nauka.
- Nasze życie to wieczny rozbrat marzenia z rzeczywistością.
- Nazwanie oszusta po imieniu to u nas nieomalże zamach na państwo.
- Nie gań poczynań bliźniego, zanim nie spojrzysz w głąb siebie.
- Nie ma człowieka, który by nie miał jakichś grzeszków na sumieniu.
- Nie ma nic bardziej żałosnego od niespełnionych marzeń.
- Nie ma takiego bólu, którego nie można by wypłakać.
- Nie możesz winić lustra za to, że odbicie ci się nie podoba.
- Nie można głosić słowa świętego, nie uświęciwszy przedtem choć trochę własnej duszy.
- Nie należy lekceważyć drobiazgów, od nich zależy wiele rzeczy.
- Nie wszystkie cierpienia będą nam policzone.
- Niebezpiecznie jest tylko tam, gdzie czyhają na nas pokusy.
- Niedobrze działoby się na świecie, gdyby ludzie kierowali się wyłącznie samymi odruchami, nie uciekając się do rozsądku.
- Niełatwo jest się modlić. Jak się modlić, skoro nie wiemy, czy Bóg tego chce?
- Niełatwo jest udzielać mądrych rad, lecz jeszcze trudniej umieć ich słuchać i do nich się zastosować.
- Nieszczęścia spadają tylko na tego, kto się ich boi, tego zaś, kto wychodzi im naprzeciw – omijają.
- Nieszczęścia zsyłane są nam po to, abyśmy uważniej przyjrzeli się swemu życiu.
- Nigdy nie jesteśmy tak biedni, aby nie stać nas było na udzielenie pomocy bliźniemu.
- Nigdy nie należy wydawać sądu na podstawie karykatury, jaką z niej uczyniono.
- Od grzechu i mądrość człowieka nie uwolni, popełnić go może każdy.
- Pierwszy rzadko kiedy rozumie ostatniego.
- Podłością jest żądanie zapłaty za swoją miłość.
- Poezja jest spowiedzią duszy, a nie wytworem ludzkiej myśli.
- Prawdę zwykło się mówić w gniewie.
- Prawdziwa wielkość ubrana jest w prostotę.
- Prawdziwy artysta cieszy się sławą dopiero po śmierci.
- Przewaga chorego nad lekarzem polega na tym, że czuje on ból.
- Przyjmijcie z pokorą każde cierpienie, wierząc, że jest ono potrzebne.
- Radę, którą dajesz drugiemu, zastosuj również do siebie.
- Same słowa nie będą święte, jeśli choć trochę nie będą święte usta, które je głoszą.
- Są ludzie, którym niezbędne jest publiczne wymierzenie policzka.
- Serce kobiety mniej jest narażone na podejrzenia niż serce mężczyzny.
- Skoro siła uśmiechu jest tak wielka, że może wzbudzić bojaźń, nie należy jej tracić nadaremnie.
- Sny rzadko mówią prawdę.
- Starość spogląda na świat przez pryzmat rozsądku, a nie uczucia.
- Straszliwa przepaść dzieli zamiar od spełnienia.
- Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zacznie żyć dla bliźnich.
- Szczęśliwy ten, kto godzi się z przeciwnościami, jakie zsyła mu los.
- Szczęśliwym zwycięzcom historia zawsze wybacza.
- Sztuka to tworzenie, a nie niszczenie.
- Talent ze wszystkiego może uczynić rzecz piękną.
- Tam, gdzie istnieje gorąca i silna miłość, rodzi się brak obiektywizmu.
- Ten, kto nie przywyknie do przezwyciężania małych przeszkód, nie pokona i większej.
- To bardzo niebezpieczne, zaglądać głębiej kobiecie w serce.
- Ton pytania narzuca ton odpowiedzi.
- Tylko dla miłości nie ma przeszkód.
- Tylko pożyteczna praca sprawia radość naszej duszy.
- W duszy człowieka jest tyle piękna, że bez wstydu powinien ją ujawniać.
- W rękach dobrego lekarza i woda staje się lekarstwem.
- Wszelkie opinie o naszym wieku i naszych czasach są błędne, ponieważ głoszą je ludzie albo czymś rozdrażnieni, albo do czegoś rozczarowani.
- Wszystko ma swoją kolej, miejsce i czas.
- Wszystko, o co zabiegamy i o co się kłócimy, jest marnością. Zabiegać powinniśmy jedynie o miłość.
- Wychowanie zaczyna się w chwili, gdy nam się zdaje, że się już skończyło.
- Z czego się śmiejecie? Z siebie samych się śmiejecie!
- Z niedostrzegania dobra w dobrym rodzi się smutek.
- Z porządnym człowiekiem zawsze można przekąsić.
- Zabierać głos należy tylko na temat, na którym się doskonale znamy.
- Zaczątkiem miłości jest współczucie.
- Ze śmiechem należy się obchodzić ostrożnie: jest zaraźliwy.
- Ze śmiechem nie ma żartów!
- Zło, które ci wyrządzono, zamieniaj w sobie na dobro.
- Zupełnie szczera spowiedź możliwa jest tylko przed Bogiem.
- Źle byłoby na świecie bez ludzi starych.
- Żyjemy w czasach, w których bardziej wierzy się pozorom, niż prawdzie uczuć duszy ludzkiej.
Lubisz łamigłówki?
Wieże Hanoi. Z podpowiedzią bez limitu ruchów.
Wieże Hanoi. Z podpowiedzią bez limitu ruchów.
