George Gordon Byron

Aby cieszyć się szczęściem, trzeba je dzielić.

George Gordon Byron

Quiz: „Czy wiesz, że...?”
Ciekawostki z różnych dziedzin.

George Gordon Byron urodził się 22 stycznia 1788 roku w Londynie, w zubożałej rodzinie arystokratycznej. Był synem z drugiego małżeństwa ojca, kapitana gwardii królewskiej. Po śmierci ojca wychowywał się przy matce w Aberdeen w Szkocji. Zaniedbywany przez matkę, wyśmiewany przez rówieśników z powodu lekkiego kalectwa.
W wieku lat 10 otrzymał po śmierci stryjecznego dziadka spory spadek oraz tytuł szlachecki – szóstego barona Byron.
Młody George przeprowadził się do Anglii. Ukończył szkołę średnią w Harrow.
W latach 1805-1808 studiował w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. Wtedy też przeżył swoją pierwszą miłość skierowaną do niewiele młodszego od siebie chórzysty Johna Edlestona. Swoje uniesienia miłosne opisał w „The Cornelian” (1807), zmienił jednak zaimki męskie na żeńskie.W 1808 wydał zbiór liryków „Godziny”, który został bardzo nieprzychylnie przyjęty przez krytykę. W rok później ukazał się jego poemat „Angielscy poeci i szkoccy recenzenci”, który był odpowiedzią na wcześniejsze recenzje.
W 1809 wyjechał w dwuletnią podróż. Odwiedził Portugalię, Maltę, Albanię, Grecję oraz Konstantynopol. Dzięki tym wyprawom powstało wiele drobnych utworów, jak również poemat „Wędrówki Childe Harolda”. Przyniosły Byronowi nieoczekiwany sukces i rozgłos.
W 1912 Byron wygłosił w Izbie Lordów przemówienie w obronie robotników. Niestety, nie udało mu się nic zyskać, co uważał za swoją osobistą porażkę.
W latach 1812-1814 powstały takie utwory jak: „Giaur”, „Narzeczona z Abydos” czy „Korsarz”.
Udzielał się w życiu towarzyskim Londynu, wsławiając się m.in. romansem z Caroline Lamb, żoną przyszłego premiera.
Największą miłością Byrona w okresie londyńskim była jego przyrodnia siostra Augusta Leigh, która deszła od swego męża. Romans artysty wywołał skandal. W 1814 r. Augusta urodziła Byronowi córkę. Namówiła Byrona do „małżeństwa z rozsądku” z bogatą Anną Izabellą Milbanke.
Lord Byron poślubił Annę Isabellę (Annabellę) Milbank, kuzynkę lady Caroline Lamb, 2 stycznia 1815.
Małżeństwo nie wytrzymało próby czasu. Po roku nieudanego pożycia lady Byron opuściła męża, zabierając ze sobą urodzoną z ich związku córkę Adę.
Byron był podejrzewany o związki z rewolucjonistami, a nawet z wyznawcami szatana. Nigdy nie dementował tych plotek, a nawet je podsycał. Jego przeciwnicy doprowadzili do tego, że Byron dobrowolnie opuścił Anglię.
W Genewie zaprzyjaźnił się z przebywającym tam innym angielskim poetą, Percym Shelleyem, i jego żoną Mary Shelley, późniejszą autorką powieści „Frankenstein”. Nawiązał romans z przyrodnią siostrą Mary, Claire Clairmont, z którą miał dziecko. Choć odmówił poślubienia Claire, dał się przekonać Shelleyom do uznania dziecka i łożenia na nie. W czerwcu 1816 w towarzystwie Shelleyów odbył podróż wzdłuż brzegów Jeziora Genewskiego śladami Jana Jakuba Rousseau. Zwiedzając zamek Chillon, poznał historię więzionego tam księdza Bonivarda, któremu poświęcił poemat „Więzień Chillonu”.
Kolejne lata Byron spędzil we Włoszech, gdzie powstało dzieło jego życia – poemat „Don Juan”.
W roku 1823 Byron poczuł znużenie Genuą i tamtejszą kochanką, hrabiną Guiccioli.
Byron rzucił się z energią, majątkiem i entuzjazmem we wsparcie idei niepodległości dla Grecji.
Poświęcił 4 tysiące funtów z własnych funduszy na wyposażenie greckiej floty, a 29 grudnia 1823 przybył do Missolungi w zachodniej Grecji, gdzie dołączył do księcia Aleksandrosa Mawrokordatosa – jednego z przywódców powstańców greckich. Planowali wspólny atak na zajmowaną przez Turków twierdzę Nafpaktos, strategicznie zlokalizowaną w pobliżu wejścia do Zatoki Korynckiej.
Greckie opracowania historyczne wskazują na misję dyplomatyczną w Grecji, realizowaną przez Byrona na rzecz rządu Anglii. Byronowi przypisuje się niepopularną w ówczesnej Grecji, lecz historycznie wysoko ocenianą decyzję, które ze stronnictw powstańczych należy wesprzeć politycznie i finansowo.
15 lutego 1824 roku Byron zachorował. Próbowano go wyleczyć tradycyjną wówczas metodą puszczania krwi, co osłabiło go jeszcze bardziej. Po kilku tygodniach zaczął dochodzić do zdrowia, lecz właśnie wtedy nabawił się malarii. Jej osłabiające skutki oraz gwałtowna gorączka doprowadziła do śmierci Byrona 19 kwietnia 1824.
Śmierć Byrona była długo opłakiwana przez Greków, uznających w nim bohatera swej walki o niepodległość. Zhellenizowana forma nazwiska Byron – Viron, Vironas jest popularnym greckim imieniem męskim, dała także nazwę jednej z dzielnic Wielkich Aten Vironos – Dzielnica Byrona.
Ciało poety zabalsamowano i odesłano do Anglii – odmówiono jego pochówku w Westminster Abbey. Spoczywa na cmentarzu kościoła św. Marii Magdaleny w Hucknall w hrabstwie Nottingham. Obok Byrona, na swoje życzenie, została pochowana jego niechciana córka, Ada. Serce Byrona pochowano pod drzewem w Missolungi w Grecji.
Opactwo Westminsterskie zezwoliło na umieszczenie na swoim terenie kopii marmurowej płyty grobu Byrona ofiarowanej w 1969 roku przez króla Grecji.
Ciekawostki z życia lorda Byrona.
Miał zdeformowaną stopę i utykał całe życie, ale nigdy nie narzekał na swoje kalectwo.
W czasie studiów w Cambridge wiódł hulaszczy styl życia i popadł w długi.
Uwielbiał boks. Trenował ze swoim przyjacielem Jacksonem.
Nie znosił wędkarstwa.
Był świetnym pływakiem. Przepłyną Cieśninę Bosfor w jej spokojnym, ale najszerszym miejscu. Wspomina o tym Mickiewicz w liście do córki Marii.
Podczas pobytu w Turcji, dzięki znajomości z sułtanem Ali Paszą, uratował życie młodej kobiecie skazanej za zdradę na śmierć przez utopienie.
Miał „bzika” na punkcie pielęgnacji swoich dłoni. Smarował je różnymi kremami i wonnościami oraz przez cały czas ochraniał rękawiczkami, których nie zdejmował nawet do kąpieli.
Słynął ze swojego bujnego życia erotycznego. Prawdopodobnie „zdobył” ponad dwieście kobiet.
Jego ostatnią wielką miłością była Teresa Guiccioli.
Jego ulubionym poetą był Alexander Pope.
Studiował biografie znanych postaci historycznych i artystów.
Goethe dedykował wiersz Byronowi „Ein freudlich Wort kommt...”

Na naszych stronach wykorzystujemy ciasteczka (cookies).   Dowiedz się więcej   OK