- Bezmyślność to choroba duszy. Występuje w dwóch postaciach: manii i niewiedzy.
- Bezmyślnym życiem żyć człowiekowi nie warto.
- Chciałbym, tylko żeby mądrość płynęła… z naczynia pełnego do pustego.
- Często w małżeństwie pierwej się rodzą przykrości niż dzieci.
- Człowiek z natury pogodny i spokojny ledwie czuje ciężar wieku.
- Człowiek zupełnie nietknięty szałem nie wejdzie do świątyni muz.
- Demokracja prowadzi do dyktatury.
- Dobrze wiadomo, że bogactwo jest wielkim pocieszeniem.
- Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniami o tym, co źli rzeczywiście robią.
- Dusza ludzka dopiero wtedy jaśniej widzieć poczyna, kiedy się bystrość młodych oczu z wolna zatraca.
- Eros nie każdy jest piękny i uwielbienia wart, lecz ten tylko, co piękny rozpłomienia żar.
- Ganienie rzeczy niedających się naprawić nie jest przyjemne, jakkolwiek niekiedy konieczne.
- Głaskaniem zdobywa się serca, nigdy władzę.
- Herkules dwanaście ciężkich prac wykonał, a trzynastej nie mógł podołać: żony nie mógł poskromić.
- Im większy jest płomień, tym prędzej miłość sama się strawi.
- Jak puste naczynia wydają najgłośniejsze dźwięki, tak i ci, którzy mają najmniej dowcipu, są największymi gadułami.
- Jako pierwszy zrodził się chaos.
- Jednym z rodzajów szczęśliwości jest zdolność podejmowania dobrych decyzji.
- Jeżeli dusza jest nieśmiertelna, trzeba się o nią troszczyć bardziej niż o cokolwiek na świecie.
- Każdy mówi, że trzeba być sprawiedliwym, ale samej sprawiedliwości nikt nie chwali.
- Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją. Nadzieją na lepsze życie.
- Każdy zakochany jest poetą.
- Kobieta brzydka łatwo zachować cnotę może.
- Kochamy, bo sami sobie nie wystarczamy.
- Korzystaj z każdej chwili dnia, abyś go nie zmarnował.
- Lepiej być krzywdzonym niż krzywdzącym.
- Lepiej pójść choćby kawałek dobrą drogą, niż zajść daleko, lecz źle.
- Łatwiej jest zacząć niż skończyć.
- Małżeństwo dobrane, jakież to szczęście na ziemi!
- Marionetkami są ludzie w większości wypadków.
- Mądrość to uśpić zmysły, a obudzić rozum.
- Mąż powinien okazywać względy żonie, a będzie miał w niej zaufanie jak w przyjaciółce.
- Mędrcy mówią, bo mają coś do powiedzenia; głupcy, bo chcieliby coś powiedzieć.
- Miarą mowy nie jest ten, który mówi, lecz ten, który słucha.
- Miłość – to tęsknota za wiecznym zjednoczeniem z drugą osobą.
- Miłość jest ślepa.
- Miłość najtrudniejszych przemian dokonuje: bojaźliwego czyni odważnym, leniwca pracowitym, skąpca hojnym.
- Miłość to poważna choroba psychiczna.
- Młodzieniec staje się mężczyzną, kiedy obchodzi kałużę, zamiast w nią wejść.
- Możesz się dowiedzieć więcej o danej osobie podczas godzinnej gry niż po rocznej z nią konwersacji.
- Muzyka jest reminiscencją niebiańskiego błogosławieństwa.
- Myśleć, to co prawdziwe, czuć, to co piękne i kochać co dobre – w tym cel rozumnego życia.
- Myślenie to rozmowa duszy ze sobą.
- Najlepsze to życie, które łączy troskę z beztroską.
- Najważniejsze w leczeniu ciała ludzkiego polega na tym, że żadna część ciała nie będzie zdrowa, dopóki całość nie będzie zdrowa.
- Najważniejszy w każdym działaniu jest początek.
- Największe zło to tolerować krzywdę.
- Nawet śmierć ponieść za drugiego potrafi tylko ten, który kocha.
- Nie jest więc trudne, mężowie, uniknięcie śmierci. Dużo trudniej uniknąć nikczemności.
- Nie kocha szczerze żadnej, kto więcej jak jedną kobietę kocha.
- Nie można wyobrazić sobie wielu bez jednego.
- Nie obrażaj się na bieg zdarzeń. One i tak tego nie zrozumieją.
- Nie próbuj pomnożyć mienia, próbuj raczej umniejszyć swe żądze.
- Nie trzeba do prawdziwej miłości wnosić nic z obłąkania ani nic podobnego do rozpusty.
- Nie umiem wymienić rozkoszy większej niż rozkosz płciowa ani takiej, która więcej rozum miesza.
- Nie urodziliśmy się dla nas, lecz dla naszej ojczyzny.
- Niewiedza i nie rozum, czy to nie jest też niedostatek w stanie duszy?
- Niewola miłości jest jedyną, w którą człowiek oddaje się dobrowolnie i czyni to w imię najwyższego szczęścia.
- Obserwuj, słuchaj, rzadko osądzaj i nie chciej za dużo.
- Odwaga jest to wiedza o tym, czego się bać, a czego nie.
- Oglądaj człowieka grającego przez godzinę, a dowiesz się o nim więcej, niż rozmawiając z nim przez rok.
- Podobne rzeczy zawsze się razem trzymają.
- Pomiędzy wiedzą i niewiedzą jest mniemanie.
- Potrzeba jest matka wynalazku.
- Prawda jest dla mędrca, piękno dla wrażliwego serca.
- Prawo dyscyplinuje obywateli namową i przymusem.
- Przyjemność, najpotężniejsza przynęta na zło.
- Rozmawiać i poznawać na tym polega szczęście.
- Rzeczy się stają, idee istnieją.
- Starzec i pijany są po dwakroć jak dzieci.
- Strach jest oczekiwaniem zła.
- Szczęście pojęte w bardzo skromnym znaczeniu to pogoda umysłu, zadowolenie, beztroska, spokój o jutro, uśmiech życia.
- Szczęśliwy ten, kto zna swoje miejsce w szeregu.
- Szczyt niesprawiedliwości to: uchodzić za sprawiedliwego nie będąc nim.
- Śmierć jest jedynie przebudzeniem ze snu.
- Śmierć jest oddzieleniem się duszy od ciała.
- Ten, kto ma spokojne i pogodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość.
- Ten, kto wymyślił piwo, był mędrcem.
- Ten, który kocha, staje się zaślepiony wobec przedmiotu swojej miłości.
- Trzeba robić wszystko, co można, żeby zdobyć w życiu dzielność i rozum.
- Twoje milczenie oznacza zgodę.
- Ważniejsze od słuchania prawdy jest mówienie prawdy.
- Wiedza jest drugim słońcem dla ludzi.
- Wiedza to nic innego jak pamięć.
- Wino czyni ubogiego bogatym w fantazje, a bogatego biednym w rzeczywistość.
- Wino rozwiązuje język, jest serum prawdy.
- Wszystkie lata naszego życia, od dzieciństwa do starości, są bardzo krótkim okresem w porównaniu z wiecznością.
- Wszystko, co powstaje, powstaje z konieczności pod wpływem jakiejś przyczyny.
- Za największego wroga ludzie mają tego, kto mówi im prawdę.
- Zdrowie jest najpierwszym dobrem, uroda drugim, a bogactwo trzecim.
- Żona ma być kochaniem męża; ale mąż przy niej niech nie będzie zniewieściałym.
Niektóre banalnie proste,
inne mylące i trudne,
często zaskoczą zabawnymi odpowiedziami.
Leksykon języka polskiego
Słownik pełen życiowych sentencji, humoru i refleksji
nadaje słowom nowe znaczenie.
„Ci, którzy z rozumem i z dzielnością nie mają nic wspólnego, a czas spędzają na ucztach i tym podobnych przyjemnościach, i to jest całe ich doświadczenie, ci, zdaje się, zjeżdżają tylko na dół, a stamtąd z powrotem do połowy drogi i na tej przestrzeni plączą się całe życie, a nie mijają tej granicy nigdy i nigdy się nie wznoszą do tego i nie patrzą na to, co jest naprawdę wysoko, i nigdy się istotnie nie napełniają tym, co istnieje; więc pewnej a czystej rozkoszy nie kosztują, tylko tak jak bydło patrzą zawsze w dół i schylają się ku ziemi i ku stołom, pasą się tam i parzą, a że każdy z nich chce mieć tego więcej niż inni, więc kopie jeden drugiego i bodzie żelaznymi rogami i kopytami, i zabijają się nawzajem, bo nie napełnili tym, co istnieje, ani tego, co w nich samych jest, ani tego, co w nich jest szczelne”.
Platon, Państwo
Źródło: Księga IX