- Bądź dla siebie takim, jakim byłbyś dla przyjaciela.
- Bądź gotów do walki, ale jej nie wszczynaj.
- Biada podrzędnym istotom, gdy wchodzą pomiędzy ostrza potężnych szermierzy.
- Być albo nie być, oto jest pytanie.
- Chcąc świat oszukać, stosuj się do świata.
- Choć to szaleństwo, lecz jest w nim metoda.
- Ciężkie to czasy, w których człek jest zdrajcą, nie wiedząc o tym.
- Co słodkie dla języka, dla żołądka kwasem.
- Czas niby strumień płynie, drwiąc sobie z ludzkich żądz i sumień.
- Czasem dobre powieszenie, lepsze niż liche małżeństwo.
- Czymże jest nazwa? To, co zowią różą, pod inną nazwą równie by pachniało.
- Do miłosierdzia nie można przymusić.
- Droga prawdziwej miłości nigdy nie jest gładka.
- Drwi z blizn, kto nigdy nie doświadczył rany.
- Fałszywy uśmiech osłoni fałsz serca.
- Fortuna kołem się toczy.
- Głupi za całe mienie pokłonów nakupi.
- Gwałtownych uniesień i koniec gwałtowny.
- Istotną sprawą jest być na miejscu, kiedy pojawia się szansa na wielkość.
- Jak fale morskie ku piaszczystym brzegom, tak nasze chwile dążą ku końcowi.
- Jak gorzko przyglądać się szczęściu poprzez cudze oczy.
- Jak się kobieta uprze, to diabła przegada.
- Jakiż jest ten świat, gdy za tysiąc funtów najgorsze wady zowią zaletami.
- Jedna kropla zła nasącza jadem całe nasze dobro.
- Jedni przez grzech się wznoszą, inni przez cnotę upadają.
- Jeśli to, co się ma stać, stać się musi, niechby przynajmniej stało się niezwłocznie.
- Jęczeć nad minionym nieszczęściem, to najpewniejszy sposób, by przyciągnąć inne.
- Kobieta to przysmak bogów, byle go diabeł nie przyprawił.
- Kobiety są w kościele święte, na ulicy anioły, w domu szatany, w oknie sowy, na progu domu paplające sroki.
- Kochając marność, wstyd zbierzesz jedynie.
- Kocham, jestem kochany: kto te słowa powie, temu niestraszne losy, tyrani, wrogowie.
- Kto ma dużo przyjaciół, nie może mieć zaszytej kieszeni.
- Kto samotny – nic zeń nie zostanie.
- Kto umie czekać, wszystkiego się doczeka.
- Kto wesół ten długo żyje.
- Ktoś nie śpi, aby, spać mógł ktoś.
- Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.
- Łatwiej wyrwać psu wściekłemu kość, niż poskromić starej baby złość.
- Małżeństwo to węzeł co powinien łączyć serca, a jest częstokroć zabójstwem szczęścia doczesnego.
- Mądry człowiek nie opłakuje przegranej, lecz żywo szuka sposobu, jak wyleczyć odniesione rany.
- Mądry ojciec, który zna swoje dziecko.
- Milczenie jest najlepszym tłumaczem radości, bo małe jest szczęście, które można wyrazić słowami.
- Miłość daje szlachetność nawet tym, których natura pozbawiła tej cechy.
- Miłość dodaje otuchy jak promień słońca po deszczu.
- Miłość to żar co w oku szczęśliwego płonie, morze łez, w którym nieszczęśliwy utonie.
- Miłość ucieka się niekiedy do rozsądku jak do lekarza, ale nigdy nie bierze go za doradcę.
- Miłość umie wykonać wszystko, na co się odważy.
- Miłość w swej prostej i nieśmiałej mowie powie najwięcej, kiedy najmniej powie.
- Miód, chociaż słodki, nadmiarem słodyczy tłumi apetyt i sprowadza mdłości.
- Niepoparte myślą słowa nigdy nie wznoszą się do nieba.
- Można nosić na ustach uśmiech i być łotrem.
- Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.
- Mówić to mało, trzeba mówić do rzeczy.
- Na przynętę kłamstwa łowi się rybę prawdy.
- Nadmiar słodyczy zagraża żołądkowi.
- Najbielszą cnotę zawiść z tyłu kąsa.
- Najgorsze nie jest najgorsze, póki jeszcze możemy powiedzieć: „To jest najgorsze”.
- Najlepszych ludzi uformowało naprawianie własnych błędów.
- Najważniejsze, byś zawsze był wierny sobie.
- Nastaw swój umysł na radość. To zapobieganie tysiącu nieszczęść i przedłuży ci życie.
- Naturo, tyś mi bóstwem, twemu tylko ulegam prawu.
- Nic nie jest przykrym ani przyjemnym – to myślenie nasze czyni każdą rzecz naszym szczęściem lub nieszczęściem.
- Nić życia jest mieszanym włóknem, dobro i zło przewijają się razem.
- Nie być najgorszym, jest to już zaletą.
- Nie byłbym bardzo szczęśliwy, gdybym miał powiedzieć, do jakiego stopnia nim jestem.
- Nie ma takiej fantazji, której wola i rozum ludzki nie zdołałyby przekształcić w rzeczywistość.
- Nie miłuje się tego, w czym miłość nasza owocu nie daje.
- Nie oczekuj zbyt wiele od upadłego człowieka.
- Nie od nas zależy nas koniec tak jak przyjście nasze na świat.
- Nie poddawaj się rozpaczy.
- Nie próbuj posługiwać się autorytetem tam, gdzie wystarczy rozsądek.
- Nie rozpalaj dla swego wroga ognia, aż tak gorącego, aby i ciebie przypalał.
- Nie słupa to wina, że ślepiec go nie widzi.
- Nie sposób wyczytać z twarzy człowieka ścieżek jego umysłu.
- Niech każdy będzie panem swego czasu.
- Niech Pan Bóg łaski ci udziela, zmieniaj zło w dobro, wroga w przyjaciela!
- Niemało znam ludzi, którzy dlatego za mądrych uchodzą, że ciągle milczą.
- Niestety miłość, choć niby ponętna, srogie na sercu wypala nam piętna.
- Nieszczęścia mają również swój koniec.
- Niewielki jest wybór wśród zgniłych jabłek.
- Nowe zwyczaje, jakkolwiek śmieszne, zawsze się przyjmują.
- O ileż lepiej płakać z radości niż znajdować radość w płaczu.
- O, gdyby można było czytać z księgi losu!
- Odważnym człowiekiem jest nie ten, kto się niczego nie lęka, lecz ten, którego szlachetna dusza swój lęk przezwycięża.
- Oj te kobiety, kobiety. Niech im się tylko zamarzy, dopóty będą snuły, knuły, przemyśliwały – dopóki nie postawią na swoim.
- Oszczędność, bracie, przygrzane resztki przysmaków z pogrzebowej stypy można wszak podać na ucztę weselną.
- Pamięć – to straż umysłu.
- Panie, wiemy, czym jesteśmy, lecz nie wiemy, czym możemy być
- Panny są majem, gdy są pannami, ale zmienia się niebo, gdy zostają żonami.
- Picie budzi pożądanie, lecz odbiera wykonanie.
- Płakać z płaczącym, to ulga w cierpieniu.
- Pociechę myśl daje, że po najdłuższej nocy dzień powstaje.
- Próżno szukać takiego, co być nie chce znalezionym.
- Przecież i osioł pozna się na tym, kiedy wóz ciągnie konia.
- Puste naczynia robią najwięcej hałasu.
- Reszta jest milczeniem.
- Rozumiem furię w twoich słowach, ale nie rozumiem słów.
- Rzetelnym bądź sam względem siebie, a jako po dniu noc z porządku idzie, tak za tym pójdzie, że względem drugich będziesz rzetelnym.
- Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się filozofom nie śniło.
- Sen jest balsamem dla duszy.
- Serce miej otwarte dla wszystkich. Ufaj niewielu.
- Skoro jesteś stary i szanowany, powinieneś być mądry.
- Szaleńcowi zdarza się nieraz trafne sformułowanie, na które nie zdobyłby się człowiek rozumny i zdrowy.
- Ślepym w miłości ciemność jest najmilsza.
- Śmierć nie ma granic ni miary, ni końca.
- Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają.
- Tchórz, zanim umrze, kona wiele razy, walecznych jedna tylko śmierć spotyka.
- Ten, kto biedny i szczęśliwy – jest bogaty, że bardziej nie trzeba.
- To rozwaga czyni nas tchórzami.
- To za mało pomóc słabemu, trzeba go jeszcze podeprzeć.
- Uczenie się to tylko uzupełnianie siebie.
- Upartego dopiero bieda nauczy rozumu.
- W księdze życia wszyscy jesteśmy ujęci w jednym wierszu.
- Wariat, zakochany i poeta, wszyscy trzej z wyobraźni są utkani.
- Wiele można zdziałać nienawiścią, ale jeszcze więcej miłością.
- Więcej treści, a mniej sztuki.
- Większy ból niż ukąszenie węża daje niewdzięczność dziecka.
- Wolę błąd, który mnie uraduje, aniżeli słuszny postępek, który mnie zasmuci.
- Wszystko dobre, co się dobrze kończy.
- Wszystko, co żyje, musi umrzeć, przechodząc poprzez naturę do wieczności.
- Z niczego może być tylko nic.
- Za późno na czuprynę, gdy natura już uczyniła cię łysym.
- Zakochani mają tak twórczą wyobraźnię, iż zimny rozum nigdy nie zrozumie tego, co poczną.
- Złe obyczaje człowieka wykuwa się w brązie, cnoty – zapisuje się na wodzie.
- Zło czynione przez ludzi ich przeżywa, dobro częstokroć ginie pogrzebane z ich kośćmi.
- Złodziej ma wymówkę, gdy się sam sędzia kradzieży dopuszcza.
- Złoto znaczy więcej niż dwudziestu mówców.
- Złym musi być człowiek, który nie lubi pieśni, śpiewu i muzyki.
- Zwięzłość jest duszą dowcipu.
- Zwykle tylko leniwych pośpiech dziwi.
- Żądza, raj obiecując, wiedzie w otchłań piekła.
- Żarty możnych są zawsze dowcipne.
- Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości, nic nieznacząca.
- Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.
Miejsce urodzenia Williama Szekspira to Stratford-upon-Avon – miasto w Anglii, w hrabstwie Warwickshire. Dokładna data jego narodzin nie jest znana. Z zachowanych dokumentów wynika, że został ochrzczony 26 kwietnia 1564, stąd przypuszczenia, że narodził się 23 kwietnia.
Był trzecim spośród ośmiorga dzieci Johna Szekspira – rzemieślnika i lokalnego polityka oraz Mary Arden – pochodzącej ze znanej i bogatej rodziny właściciela ziemskiego.
Edukację rozpoczął w King’s New School w Stratford, gdzie studiował m.in. dzieła łacińskich klasyków, a zwłaszcza Owidiusza.27 października 1582 roku – w wieku 18 lat – poślubił dwudziestosześcioletnią Anne Hathaway, córkę okolicznego farmera. Historycy twierdzą, że ich związek nie był udany. Sześć miesięcy po ślubie urodziła się córka – Susanna, 2 lata później narodziły się bliźnięta – Hammeth i Judith.
Kolejne 8 lat życia Szekspira pozostaje zagadką, co wiąże się z brakiem przekazów i dokumentów.
Historycy wskazują na wiele możliwości. Jedni twierdzą, że walczył jako żołnierz na ziemiach Holandii. Inni, że był nauczycielem, a jeszcze inni, że wyruszył do Londynu i dołączył tam do trupy teatralnej. Ostatnia możliwość wydaje się najbardziej prawdopodobna, ponieważ w roku 1592 Szekspir powrócił na karty kronik jako członek „Trupy Lorda Szambelana”. Jego nazwisko jest wymienienie w broszurze wydanej przez Roberta Greene’a będącej pamfletem na postać scenicznego rywala.
Szekspir początkowo był aktorem, ale z czasem zaczął pisać sztuki, co przyniosło mu natychmiastową sławę.
Od 1594 sztuki Szekspira przedstawiane były wyłącznie przez londyńską „Trupę Lorda Szambelana”, do której zaliczał się również sam autor. Szekspir nie tylko pisał, ale także opiekował się finansami oraz grał pomniejsze role. Szybko dał się poznać jako doskonały organizator.
Lata dziewięćdziesiąte szesnastego wieku to okres osobistego finansowego sukcesu Szekspira. W roku 1597 roku posiadał już własny dom w Londynie oraz kupił wielką posiadłość w Stratford – rezydencję zwaną New Place. Rok później współfinansował budowę teatru „Pod kulą ziemską”, na którego deskach mógł do woli wystawiać swoje dzieła. Bogactwo zapewniło Szekspirowi i jego rodzinie drogę do stanu szlacheckiego. W 1603 roku „Trupa Lorda Szambelana” otrzymała patent królewski od Jakuba I Stuarta, zmieniwszy zarazem nazwę na „Ludzie Króla”. Wcześniej Szekspir cieszył się uznaniem królowej Elżbiety I.
Kilka lat przed śmiercią Szekspir powrócił do Stratford. Najprawdopodobniej stało się to w 1609 z powodu wybuchu epidemii dżumy. W tym okresie teatry były zamknięte.
Rok 1613 był datą zamykającą twórczy okres życia Williama Szekspira. Swoje 3 ostatnie sztuki napisał, współpracując z Johnem Fletcherem – następcą Szekspira w trupie „Ludzie Króla”.
William Szekspir zmarł 23 kwietnia 1616 w Stratford – w wieku 52 lat. Dokładna przyczyna zgonu pozostaje nieznana. Ciało złożono w prezbiterium Kolegiaty Świętej Trójcy w Stratford. Nagrobek ozdobiono pomnikiem przedstawiającym Szekspira z piórem w ręku. Na nagrobku wyryto napis: „Pylos w osądach, Sokrates w geniuszu, Maro w sztuce. Ziemia go grzebie, ludzie opłakują, do Olimpu należy”.
William Shakespeare (Szekspir) powszechnie uważany jest za najważniejszego i najlepszego spośród autorów tworzących w języku angielskim. Napisane przez niego sztuki cieszą się olbrzymią popularnością, są wystawiane częściej niż dzieła jakiegokolwiek innego autora, przetłumaczone zostały na niemal wszystkie języki świata.
Do najważniejszych dzieł Szekspira należą: „Hamlet”, „Romeo i Julia”, „Król Lear”, „Makbet”, „Poskromienie złośnicy”, „Sen nocy letniej”, „Burza”.
Tak naprawdę nie wiadomo, ile dzieł można przypisać Szekspirowi. Do naszych czasów zachowało się 38 sztuk teatralnych (tragedie, komedie i kroniki historyczne), 154 sonety, 2 długie poematy narracyjne oraz nieco krótszych.
Kontrowersje budzi kwestia autorstwa wielu sztuk przypisywanych Szekspirowi. Niektórzy badacze uważają, że część z nich została napisana przez Christophera Marlowe’a, Edwarda de Verte lub Francisa Bacona. Istnieje nawet teoria, że Szekspir był jedynie aktorem.
Nie wszyscy uważali Szekspira za wielkiego poetę. Doniosłość jego dzieł kwestionował z całą mocą na przykład Wolter, T. S. Eliot, czy też G. B. Shaw.
Ciekawostki z życia Williama Szekspira.
Jego rodzice byli kuzynostwem, ich matki były siostrami.
Jego rodzina była silnie katolicka, co w ówczesnej Anglii nie było mile widziane.
Odbył karę więzienia za kłusownictwo.
W wieku 18 lat ożenił się ze starszą od siebie o 8 lat Anne Hathaway. Małżeństwo było prawdopodobnie „wymuszone” ciążą Anne.
Córka Szekspira była analfabetką.
Jest najczęściej cytowanym pisarzem anglojęzycznego świata.
Zastosował wiersz z akcentami na parzyste sylaby wersu, rezygnując z rymów.
Lista słów, które wprowadził do języka angielskiego, liczy około 1600.
Był autorem wielu neologizmów, które wykorzystując w swej twórczości, wprowadził do użytku masowego: np. „splamiony krwią”.
Jest też autorem wielu zwrotów, które trafiły do języka potocznego: np. „przełamywanie lodów”.
W 126 sonetach adoruje pięknego młodzieńca, co niektórzy uważają za dowód, że był biseksualny.
Po dziś dzień twórca uprawiający komedie i tragedie należy do prawdziwej rzadkości.
Maciej Słomczyński (Joe Alex) był pierwszym człowiekiem na świecie, który przetłumaczył wszystkie dramaty i utwory poetyckie Szekspira.