- Absolutna wolność człowieka skończyłaby się chaosem.
- Agresja idzie w parze z lękiem.
- Alkohol redukuje udrękę pytań związanych z obrazem samego siebie.
- Bardzo łatwo znaleźć się poza kręgiem ludzi normalnych.
- Ból jest najlepszym sprawdzianem rzeczywistości.
- Brak ciepła w okresie dzieciństwa jest często powodem, że koloryt świata staje się ciemny.
- By zachować prestiż władzy, trzeba się trzymać w bezpiecznym oddaleniu od poddanych.
- Choć człowiek niejednokrotnie narzeka na pracę, nie może się bez niej obejść.
- Cywilizacja to władza nad światem, a kultura to miłość do świata.
- Czas depresji jest złym czasem, od którego chciałoby się uciec, ale nie ma gdzie.
- Czas może być konstruktorem lub destruktorem.
- Czas obcina skrzydła marzeniom.
- Czasami ma się wrażenie, że zwierzęta, zwłaszcza młode, są jakby naukowcami, którzy nie spoczną, póki nie zbadają tego, co ich interesuje.
- Człowiek ma tyle lat, na ile się czuje.
- Człowiek nie może być – jak część składowa maszyny – uczuciowo obojętny; musi kochać i nienawidzić, a także być kochanym i nienawidzonym.
- Człowiek nigdy nie wie, jaki jest naprawdę, zmienia własne zdanie o sobie, raz siebie kocha, a raz nienawidzi.
- Człowiek pociesza się, że jutro będzie inaczej. W poczuciu zmienności tkwi zawsze nadzieja lepszego.
- Człowiek skrępowany przeżywa silniej zagrożenie niż ten, który ma swobodę działania.
- Człowiek więcej boi się tworów własnego umysłu niż konkretnej rzeczywistości.
- Dążenie do wolności jest wielką siłą człowieka.
- Dekalog we wszystkich religiach jest podobny.
- Dla człowieka zawistnego świat dzieli się na mój i nie mój.
- Do podtrzymania ognia wiary zwykle konieczna jest atmosfera walki.
- Dom rodzinny jest zwykle miejscem, gdzie wyładowuje się nagromadzone w ciągu dnia urazy.
- Dzieci często łatwiej znajdują wspólny język z dziadkami niż z rodzicami.
- Dziecko patrzy na dorosłych w górę, wskutek czego ich obraz jest wyolbrzymiony.
- Dziecko wcześniej rozpoznaje stan psychiczny swojej matki, niż otaczające je przedmioty.
- Groźba śmierci zmienia perspektywę czasową życia ludzkiego.
- Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, tym większa tęsknota za czymś, co go z powrotem scali.
- Istnieją pewne granice przeżyć ludzkich i bezkarnie nie można ich przekraczać.
- Jeśli w świecie zwierzęcym wstępują grupy rodzinne, są one z reguły bardziej spoiste niż ludzkie.
- Już w starożytności zwracano uwagę na podobieństwo między geniuszem a chorym psychicznie.
- Każda decyzja zmniejsza liczbę istniejących możliwości.
- Każdemu zdarza się decydować o losie drugiego człowieka.
- Każdy człowiek, nawet najskromniejszy, zostawia ślad po sobie.
- Każdy ma w sobie coś z anioła i diabła zarazem.
- Każdy żywy ustrój żyje kosztem otoczenia.
- Lęk przed starością i śmiercią stał się obsesją ludzi cywilizacji technicznej.
- Ludzie chodzą podziwiać szczyty gór, wzdęte fale morza, szerokie nurty rzek, przestwór oceanu i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.
- Ludzie starzy zwykli mówić, że starość Panu Bogu się nie udała.
- Miłość jest jednym z najsilniejszych antidotum na uczucie lęku.
- Mimo że życie nasze jest pasmem cierpień i radości, przykrości i przyjemności, bólów i rozkoszy, to jednak nie potrafimy uchwycić istoty zasady przyjemności i przykrości.
- Młodość jest przesycona przyszłością, wiek dojrzały teraźniejszością, a starość przeszłością.
- Mówi się o egoizmie i despotyzmie starców, ale z drugiej strony rzadko miłość bywa tak bezinteresowna i uległa, jak właśnie u nich.
- Nadmiar wiadomości o ludzkim cierpieniu wywołuje w końcu zobojętnienie; z psychologicznego punktu widzenia jest to mechanizm obronny.
- Najwięcej konfliktów ze środowiskiem społecznym powstaje na tle władzy i osądzania.
- Natura jest zawsze mądrzejsza od ludzkich pomysłów.
- Nawyk jest często nieświadomy, wiara zawsze świadoma.
- Nie chcesz już słuchać głosu sumienia? Bacz, by nie stało się nieme w duszach twoich dzieci.
- Nie ma chyba człowieka, który by nie chciał być czasem kimś innym, zmienić swojej roli w życiu, uciec od tego, co jest.
- Nie można logicznie udowodnić, że coś jest piękne – trzeba to po prostu odczuć.
- Nie można swej przeszłości wyciąć, jak wycina się nieudany kadr filmu.
- Nie zawsze ten, kto ma wysoką pozycję społeczną, jest rzeczywiście społeczeństwu potrzebny.
- Niedługo krócej będzie trwać podróż na drugą półkulę niż na lotnisko.
- Nigdy człowiek nie wyrasta na tyle ze swoich lat dziecięcych, by nie szukał w swym otoczeniu oparcia i życzliwości.
- Nuda i pośpiech więcej męczą niż intensywny wysiłek umysłowy czy fizyczny.
- Ośmieszenie jest najczęściej używaną i najskuteczniejszą formą społecznej agresji.
- Pies na uwięzi jest złym psem – niewolnik jest zawsze groźny.
- Poczucie zagrożenia własnej przestrzeni życiowej wywołuje uczucia agresywne.
- Prawdziwym sobą można być tylko w samotności.
- Proces dojrzewania jest jednocześnie procesem starzenia.
- Przez całe życie człowiek uczy się sztuki rezygnacji.
- Rok dziecka jest czymś innym niż rok życia człowieka dojrzałego czy starego.
- Rośliny są humanitarne, gdyż aby żyć nie muszą mordować.
- Schizofrenia odsłania niezwykłe bogactwo ludzkiej natury.
- Sensem ludzkiego istnienia jest droga, a nie cel zamykający wędrówkę.
- Starość – to jesień życia; powinien to być okres owocowania, ale człowiek rzadko ma uczucie, że jego życie było owocne.
- Sumienie jest najczulszą częścią autoportretu.
- Szczytną ideologią można wytłumaczyć własne tchórzostwo.
- Świat przyrody jest światem silnych uczuć, świat techniczny jest bezuczuciowy, zimny.
- Tam, gdzie znajdują się kraty i kajdany, można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że ma się do czynienia ze śladami człowieka.
- Troska i pieszczota pojawiają się dopiero u wyższych gatunków zwierząt.
- Twarz zawsze odbija patrzącego.
- Tylko człowiek potrafi wznieść się ponad prawa przyrody, może wybrać nawet własną śmierć.
- U młodych samobójstwo jest wołaniem o pomoc, u starych jest tylko wołaniem o śmierć.
- W każdej ideologii społecznej istnieje awersja do tych, którzy nie są jej wyznawcami.
- W miarę dojrzewania uczuciowego wzrasta potrzeba dawania.
- W relacji do świata otaczającego największą wartość mają czyny, dalej słowa, a na ostatnim miejscu myśli.
- Wartościowanie człowieka według jego użyteczności jest jedną z ujemnych cech cywilizacji technicznej.
- Wewnętrzne zakłamanie jest najczęściej najpoważniejszą przeszkodą w dążeniu do wewnętrznej harmonii.
- Większą radość daje zdobycie szczytu górskiego po kilkugodzinnej intensywnej wspinaczce niż po kilkuminutowej jeździe kolejką linową.
- Wokół władcy zawsze tworzą się kamaryle, grupy zauszników, doradców i błaznów.
- Wódz żyje zwycięstwami – bez nich ginie.
- Zabawa dzieci dzięki traktowaniu rzeczywistości „na niby” jest najlepszym przygotowaniem do sytuacji rzeczywistych.
- Zawsze ten, co goni, jest potężniejszy od tego, co ucieka.
- Zawsze trzeba płacić „frycowe”, wchodząc w nową grupę społeczną.
- Zmiana nieznanego w znane, przyszłości w przeszłość, wymaga wysiłku i odwagi.
- Zmieniają się religie, ideologie, ustroje, lecz żądza panowania trwa – jest wieczna i wiekuista.
- Zupełnie inaczej człowiek widzi siebie w stanie smutku, a inaczej, gdy jest wesoły.
- Związek uczuciowy z matką jest matrycą, na której kształtują się dalsze powiązania uczuciowe z otoczeniem.
- Żeby żyć, trzeba życie kochać.
- Życia nie można traktować zbyt serio, staje się ono wówczas nie do zniesienia.
- Życie nie mieści się nawet w najlepszych i najmądrzejszych normach.
- Życie polega na ustawicznym pulsowaniu, na oscylacji między stanem nasycenia i niedosytu.
