Antoni Marianowicz

„Gry i zabawy”

„Co tam słychać, moi mili,
Czyście dobrze się bawili?
Co u taty, mamy, cioci,
Chciałbym wiedzieć moi złoci!”

„Fajnie było, byczo było,
Bardzo miło nam się żyło:

Zbysio łomem zdzielił Fredzia,
Gdzie są zwłoki, nikt nie wiedział,
Bo gdy Zbysio działać pocznie,
Kończy każdą rzecz bezzwłocznie”.

„Powieś płaszczyk i ubranko,
Nigdy nic nie wieszasz, Janku!”
Rzekła Mama. Za chwileczkę
Jaś powiesił... kuzyneczkę.

Ryś w ogródku znalazł walec
I przejechał Krzysia malec,
Lecz gdy czekał na oklaski,
Tatuś rzekł: „To żart zbyt płaski!”

Hania miała nową nianię,
Rzekła Mama: „Wysadź Hanię!”
Niania, pomyślawszy chwilę,
Wysadziła ją... trotylem.

Fajnie było, byczo było,
Bardzo miło nam się żyło!

Józio, starszą swą kuzynkę,
Przepuściwszy przez maszynkę,
Dumny z siebie rzekł do mamy:
„Zawsze wpierw przepuszczam damy!”

Robiąc grzanki, niania miła
Nagle żywcem się spaliła.
Lecz to było przykrym zgrzytem,
Że spłonęły grzanki przy tym!

Fredzia bredzi wciąż i bredzi,
Gucio urżnął język Fredzi.
Konwersacja twierdzi Gucio,
Wnet skończyła się, jak uciął.

Rzekły ciotki: „Marmoladę
Zrobić ci będziemy rade”.
By się nie trudziły, Otek
Marmoladę zrobił z ciotek.

Fajnie było, byczo było,
W telewizor się patrzyło.

I gazetki się czytało,
Wiadomości w nich niemało
I pomysłów świeżych masa,
W co się bawić, hopsa, sasa!

„Bojowy satyryk”

Jego wiersz to pocisk srogi,
co nie zawsze trafia w cele.
Stąd, gdy mistrz chce zmiażdżyć wrogi,
drżą ze strachu przyjaciele.

„Refleksja”

Szczęściarzowi – biada,
co przeżył czasy, których przeżyć nie wypada.

„Niektóre teatry”

Niektóre teatry, jak wiemy,
z tej właściwości dziś słyną,
że nuda wiejąca ze sceny
jest wentylacją jedyną.

„Pochwała loterii”

To fakt loteria różna bywa
i mankamenty różne ma,
lecz jest przynajmniej sprawiedliwa:
przegrywa tylko ten, kto gra.

„Refleksja historyczna”

Średniowiecze to przesądy, mity, brednie...
Zgoda, ale nasze wieki też są średnie.

„Sława poetów”

Dziwną sławę ma dzisiaj poetów elita:
często czyta się o nich, lecz ich się nie czyta.

„Mikrofon”

Chociaż mikrofon jest rzeczą,
lecz chyba nikt nie zaprzeczy:
kto mówi do mikrofonu,
nie zawsze mówi do rzeczy.

„Interpunkcja”

Wykrzyknik to metoda mimo wszystko tania,
trzeba czasem stosować i znak zapytania.