Aforyzmy o starości i młodości

Żyć długo – to chce każdy, ale być starym – nikt.

Aforyzm o starości

Złote myśli o starości i młodości

Aby wolniej się starzeć, trzeba przechodzić nad tym do porządku dziennego.

Amant stary – jak piec stary: dymi, a nie grzeje.

Bez marzeń nie istnieje młodość.

Chociaż każdy starzec był kiedyś dzieckiem, nie każde dziecko będzie kiedyś starcem.

Człowiek jest naprawdę stary dopiero wtedy, gdy świeczki na urodzinowym torcie kosztują więcej niż sam tort.

Człowiek jest stary, kiedy ma za sobą przyszłość.

Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.

Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożny.

Człowiek stary też jest dzieckiem natury.

Czym skorupka nasiąknie za młodu, tym na starość trąci.

Dla młodych taniec, dla starych różaniec.

Dopiero starcza zaćma pozwala nam spojrzeć ostrzej na świat.

Gdy byłem młody, to starość lokowałem w okolicach pięćdziesiątki. Teraz mam prawie pięćdziesiąt i starość to osiemdziesiąt lat.

Gdy wraca młodość, oho, z pewnością nadejdzie i zdziecinnienie.

Gdybym w młodości był tak mądry, jak dzisiaj, moja młodość straciłaby cały urok.

Gorsza od młodzieńczej jest starcza lekkomyślność!

Sudoku poziom podstawowy
Z możliwością sprawdzenia pojedynczego pola

Im człowiek starszy, tym głębiej pochyla się przed majestatem natury.

Im młodość bardziej beztroska, tym większy bagaż trosk na starość.

Jak się komuś mówi, że wygląda młodo, to znaczy – koniec z młodością.

Jakaż to cudowna rzecz, młodość! Jaka to zbrodnia pozwolić ją marnować młodym!

Jeśli w młodości nie nazbierałeś, jakim sposobem znajdziesz na starość?

Każdy krok ku starości krokiem ku samotności.

Każdy ma swoją Wyspę Świętej Heleny, a jest nią starość.

Każdy może być młody duchem, gdyż duch nie podpiera się laską.

Kres młodości stawia chwila, kiedy pragnienia kapitulują przed nieznanym jutrem.

Leży w naturze człowieka, w miarę jak się starzeje protestować przeciwko zmianom

Ludzie na starość stają się bezużyteczni; stare przedmioty stają się cennymi zabytkami.

Mało kto umie być starym.

Mądre rady starości najczęściej są efektem głupich praktyk młodości.

Młodości doświadczenia, a starości sił brakuje.

Młodości nie można zyskać, młodości nie należy trwonić.

Młodości nie utemperujesz, a starości nie uskrzydlisz.

Młodość jest czymś cudownym. Szkoda, że się ją marnuje na dzieci.

Młodość jest jak przedmowa do książki: czasem książka co innego zawiera, niż obiecywała przedmowa.

Młodość jest nieudolnym, niezdarnym przygotowaniem do doskonałej starości.

Młodość karmi się snami, starość – wspomnieniami.

Młodość ma swoje prawa, starość jedynie – uprawnienia.

Młodość nie buduje fundamentów. To dla niej zbyt prozaiczne zajęcie.

Młodość nie wie, czego chce. Z tego może się zrodzić piękne, dojrzałe życie.

Młodość szuka zwierciadła, starość go unika.

Młody człowiek może umrzeć, stary musi.

Młody jest ten, kto wieczorem jest taki jak rano; stary jest ten, kto rano jest taki jak wieczorem.

Młodym jest się tylko jakiś czas, niedojrzałym można zostać na zawsze.

Młodym ludziom zdaje się, że pieniądze są najważniejszą rzeczą w życiu. Gdy się zestarzeją, są już tego pewni.

Młodzi ludzie po to ze sobą chodzą, żeby ze sobą leżeć – starzy po to leżą, żeby ze sobą posiedzieć.

Młodzi myślą, że młodość to wieczność, a starość dotyczy tylko innych.

Młodzieńczy zapał przystoi w każdym wieku.

Można być starym, ale nie należy tego po sobie pokazywać.

Mówiąc o szczęśliwej młodości, myślimy zapewne tylko o swoich wtedy zdrowych zębach i żołądkach.

Na starość tak bardzo pragniemy się odmłodzić, że aż dziecinniejemy.

Najbarwniejsze życiorysy kreślą sobie starzy ludzie.

Najłatwiej powrócić do czasów młodości, kiedy zacznie się powtarzać stare idiotyzmy.

Najskuteczniejszą bronią przeciw starości są zainteresowania umysłowe i wyrabianie w sobie zalet charakteru.

Naprawdę starym jest się dopiero wtedy, kiedy się to powie o sobie w towarzystwie, a nikt się nie śmieje i nikt nie zaprzecza.

Nic i nigdy nie dorówna skarbom, którymi obsypuje człowieka wiek młodzieńczy.

Test Hartmana
Twoja osobowość ukryta w kolorach

Nie bądź zadufany dlatego żeś młody i nie bądź zrozpaczony dlatego żeś stary.

Nie lubię starości – po niej już nic.

Nie ma starca, który by nie miał nadziei pożyć jeszcze rok.

Nie o to chodzi, by się starzeć u czyjegoś boku, lecz aby młodnieć w czyichś ramionach.

Nie pokładaj zbyt wiele nadziei w młodym, nie zniechęcaj się starym.

Nie starzeje się ten, kto nie ma na to czasu.

Nie uwłaczaj człowiekowi w jego starości, albowiem i z nas niektórzy się zestarzeją.

Nie zrozumiemy ruin, dopóki sami nie staniemy się ruiną.

Niektórzy ludzie nie mieli młodości. Byli na to za mało odważni.

Niektórzy starcy noszą laskę tylko po to, żeby wygrażać nią młodym.

Optymista nie martwi się starością, bo wie, że ona kiedyś się skończy.

Pesymizm jest przywilejem młodych. W starszym wieku nie ma się na to czasu.

Pierwszym objawem starzenia się jest miłość do życia.

Po czterdziestce zaczyna się starość młodych, a po pięćdziesiątce młodość starych.

Po czym poznać, że jesteśmy już bardzo starzy? Gdy wychodzimy z muzeum, włącza się alarm.

Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita.

Raj byłby tu na ziemi pełen wspaniałości, gdyby nie było śmierci i starości.

Rozsądek nakazuje młodym poszaleć.

Rzadko po burzliwej młodości, przychodzi pogodna starość.

Rzadko się trafia być szczęśliwym na starość.

Siwy włos rzekł: „Przyszedłem i nie odejdę już”.

Starcy po raz drugi w życiu stają się dziećmi.

Starość – przykra teraźniejszość z jeszcze gorszą przyszłością.

Starość bez jakiegoś ideału lub nałogu jest nie do zniesienia.

Starość jest litościwa: zanim zabierze życie, odbiera chęć do życia.

Starość jest smutna nie dlatego, że skończyły się przyjemności, lecz nadzieje.

Starość jest tyranem, który nam zabrania wszystkich uciech młodości.

Starość jest zwykle tylko skromną chatką wzniesioną na wspaniałych ruinach młodzieńczych marzeń.

Starość ma jedną zaletę – nie musisz się bać, że umrzesz młodo.

Starość ma te same apetyty co młodość – tylko nie te same zęby.

Starość niczego nie powinna wystrzegać się bardziej niż poddawania się gnuśności i próżniactwa.

Starość nie jest taka zła, jeśli... krótko trwa.

Starość oznacza tylko, że człowiek ma coraz mniej początków.

Starość powitajmy życzliwie i pokochajmy. Bo i ona jest pełna uroku, jeśli potrafisz z niej korzystać.

Starość przychodzi nie tylko z wiekiem. Także wtedy, gdy tracimy ciekawość do świata.

Starość się zaczyna wtedy, gdy miejsce marzeń zajmują wspomnienia.

Starość spogląda na świat przez pryzmat rozsądku, a nie uczucia.

Starość to nie koniec, starość to żniwa.

Starość to szpital, który przyjmuje wszystkie choroby.

Starość we wszystko wierzy. Wiek średni we wszystko wątpi. Młodość wszystko wie.

Starsze osoby nie powinny przejmować się swoimi latami. Gdy je przeliczą na złote, to zobaczą, że to żadna suma.

Nie tylko dla orłów
Prawda czy fałsz?

Stary będzie starym, choćby się i pozłocił.

Stary człowiek to sąsiad śmierci.

Stary, ale jary, lepszy czasem od młokosa.

Starzec był kiedyś młody, niepewne zaś jest, czy młodzieniec osiągnie wiek starca.

To nieszczęście, że tak mały odstęp dzieli czas, gdy jesteśmy zbyt młodzi, od czasu, gdy jesteśmy zbyt starzy.

To, co cię unieszczęśliwi w starości, to złe przyzwyczajenia w młodości.

Tylko starość ma przenikliwe spojrzenie.

Umysły starych grzybów przeżarte są robaczywymi myślami.

W bardzo młodym wieku nawet zima jest wiosną.

W każdej starości powinno być trochę miejsca na młodość.

Wartość młodości rozumiemy dopiero w starości.

Wszyscy się starzejemy, ale im starsi, tym szybciej.

Z biegiem lat drogi stają się coraz bardziej wyboiste, a schody coraz dłuższe i bardziej strome.

Z wiekiem ma się coraz mniej czasu na życie.

Za grzech młodości płacimy na starość.

Za młodu przewracamy góry. Na starość wygrzebujemy się spod nich.

Zauważyłeś, jak słowa zmieniają swoje znaczenie, w miarę jak się starzejemy?

Źle byłoby na świecie bez ludzi starych.

Że wszystko mija, wiadomo już w młodości, lecz jak szybko wszystko mija, doświadcza się dopiero na starość.

Żeby zrobić dobry użytek z życia, należałoby mieć w młodości doświadczenie wieku dojrzałego, a na starość wigor młodości.

Żyć długo – to chce każdy, ale być starym – nikt.