Aforyzmy, autorzy aforyzmów

Właściwie Marcel-Augustin Ferréol. Francuski dramatopisarz, scenarzysta i reżyser, członek Akademii Francuskiej.

Francuski poeta i satyryk znany z ostrego pióra i absurdalnego humoru. Napisał setki bajek humorystycznych. Pisarstwo łączył z malarstwem i komponowaniem muzyki.

Prozaik, felietonista, recenzent, scenarzysta. Nazwisko Jerzego Andrzejewskiego znalazło się na liście autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury.

Filozof, obok Sokratesa i Platona jeden najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji. Nazywany też Stagirytą lub po prostu Filozofem. Miał duży wpływ na filozofię i naukę europejską. Wniósł znaczący wkład w rozwój logiki i nauk przyrodniczych, szczególnie astronomii, fizyki i biologii.

Angielski filozof, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli filozofii odrodzenia i baroku, eseista, polityk oraz prawnik. Uważał, że głównym celem ludzkości powinno być rozwijanie i pogłębianie wiedzy. Był przekonany, że rozwój umysłowy człowieka przekłada się na poprawę jego bytu materialnego Ciekawostką są teorie, że to on był prawdziwym autorem dzieł Shakespeare'a, jednak nie ma na to twierdzenie dowodów.

Francuski pisarz, dziennikarz, krytyk literacki. Obok Dickensa i Tołstoja jeden z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej, autor monumentalnego cyklu powieściowego „Komedia ludzka”.

Muzykolog, kompozytor i pedagog, wykładał historię i teorię muzyki w lwowskim Konserwatorium im. Karola Szymanowskiego, komponował, koncertował, tworzył aforyzmy.

Aforysta.

Właściwie Paul Bernard. Francuski prawnik, literat, autor około czterdziestu błyskotliwych, dowcipnych komedii (niektóre napisał wspólnie z Ludwikiem-Alfredem Natansonem) i powieści ukazujących z pobłażliwą ironią słabości ludzkie.

Amerykański dziennikarz, aforysta, satyryk i nowelista, jeden z najwybitniejszych twórców wczesnej powieści grozy, prekursor „czarnej literatury XX wieku”. Opublikował „Słownik Diabła”, zbiór definicji z silną dawką cynicznego humoru.

Doktor sztuki muzycznej. Napisał lub zredagował ponad 10 tysięcy muzycznych haseł do ponad 20 encyklopedii PWN. Opublikował kilkadziesiąt artykułów naukowych oraz książki o tematyce muzycznej.

Właściwie Henry Wheeler Shaw. Amerykański pisarz, wykładowca i humorysta. Zanim zaczął zarabiać na życie jako dziennikarz i pisarz był farmerem, górnikiem, prowadził licytacje na aukcjach. Jego komentarze i przemyślenia na temat wojny secesyjnej stały się bardzo popularne w gazetach i książkach. Często porównywany jest do Marka Twaina.

Francuski wojskowy i przywódca polityczny, jako Napoleon I cesarz Francuzów. Uważany za najwybitniejszego dowódcę wojskowego w historii, a także za jedną z najważniejszych postaci w historii Francji i świata. Kodeks Napoleona jest podstawą systemu prawnego wielu nowożytnych państw. Miał 169 cm wzrostu, był leworęczny, często zażywał tabaki.

Satyryk i aforysta. Opracował antologię „Piąty wiek fraszki polskiej: antologia fraszki trzydziestolecia”.

Aforysta, fraszko pisarz, poeta, wieloletni pedagog. Był autorem kilku antologii fraszek dawnych i współczesnych autorów, w tym tak istotnej pozycji, jak „Z fraszką przez stulecia (XV-XX wiek). Antologia”.

Doktor praw, pisarz historyczny, publicysta, tłumacz literatury niemieckiej i angielskiej. Popularność zdobył wielotomowym cyklem powieściowym, znanym jako „Powieści piastowskie”.

Rumuński prozaik, dramatopisarz, poeta, aforysta, tłumacz, publicysta i polityk. Z wykształcenia jest doktorem nauk inżynieryjnych z zakresu górnictwa. Studiował również w Polsce.

Jeden z największych angielskich poetów i dramaturgów, był najbardziej wpływowym pisarzem epoki romantyzmu. Jego poemat „Don Juan” uznawany jest za jedno z arcydzieł literatury XIX wieku.

Francuski pisarz i dramaturg urodzony w Algierii. W zauroczonej komunizmem Francji był stale atakowany za brak zaangażowania lewicowego. W 1957 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”.

Pierwszy znany na świecie czeski pisarz. Jeden z pionierów fantastyki naukowej, pierwszy użył i spopularyzował słowo robot, które pojawiło się w jego sztuce „R.U.R.”. Stworzył również oryginalny typ krótkich detektywistycznych historyjek.

Nauczycielka geografii, poetka, autorka wierszy, aforyzmów i fraszek.

Hiszpański pisarz okresu renesansu. Był uczniem słynnego humanisty Lopeza de Hoyos. Bywalec więzień, poeta i prześmiewca, autor powieści „Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy”. Nie doczekał za życia sukcesu.

Francuski literat, aforysta, wolnomularz. Nie jest pewna data jego urodzin, nazwisko ojca, a nawet imię matki. Był jednym z pierwszych aforystów, który uznał potrzebę śmiechu za środek leczniczy przeciw życiu.

Brytyjski premier, strateg, pisarz, historyk, malarz. W 1953 został laureatem Literackiej Nagrody Nobla za mistrzostwo opisu historycznego i biograficznego, jak i doskonałe przemowy w obronie wysokich ludzkich wartości. W 2002 w plebiscycie BBC został uznany za najwybitniejszego Brytyjczyka wszech czasów.

Literat, publicysta, filozof, autor fraszek, humoresek, aforyzmów oraz przysłów.

Dziennikarz, satyryk, aforysta.

Emerytowany nauczyciel, autor zadań szaradziarskich, aforyzmów i fraszek.

Serbski prawnik, polityk, parlamentarzysta, poeta, prozaik i aforysta, były wiceminister w rządzie serbskim.

Rzymski polityk, dowódca wojskowy, filozof, prawnik, pisarz, mówca, poeta. Od starożytności aż do XIX wieku, w kulturze europejskiej jego utwory były podstawą programu szkolnego, a ich znajomość niezbędnym elementem wykształcenia.

Poeta, prozaik, satyryk, malarz, tłumacz literatury czeskiej i rosyjskiej, autor tekstów estradowych, redaktor przygotowujący dubbingowe dialogi do filmów dla dzieci.

Rosyjski nowelista i dramatopisarz, klasyk literatury rosyjskiej z wykształcenia lekarz. Mistrz „małych form literackich”, w których przeważały sceny obyczajowe, łączące komizm z wyraźnymi akcentami krytyki społecznej.

Nauczyciel, działacz społeczny, autor aforyzmów i fraszek, związany z Lidzbarkiem Warmińskim.

Aforysta, poeta, satyryk, fraszkopisarz.

Literat, autor opowiadań i aforyzmów.

Powieściopisarka, eseistka, dramatopisarka, tłumaczka dzieł literatury angielskiej, duńskiej i rosyjskiej. Autorka m.in. powieści „Noce i dnie”, za którą była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Poeta, autor fraszek, limeryków i aforyzmów. Jego prace są w wielu antologiach i almanachach. W 2008 został wpisany do encyklopedii WHO IS WHO w Polsce.

Grecki myśliciel, naukowiec i podróżnik, znany jako „śmiejący się filozof”. Największy uczony przed Arystotelesem. Napisał około 70 dzieł z takich dziedzin jak: fizyka, logika, teoria poznania, matematyka, etyka, estetyka, medycyna.

Francuski pisarz, krytyk literatury i sztuki, czołowy obok Woltera filozof francuskiego Oświecenia. Redaktor „Wielkiej Encyklopedii Francuskiej” oraz autor ułożonej w formie zabawnych dialogów powiastki filozoficznej „Kubuś Fatalista i jego pan”.

Rosyjski pisarz uważany za mistrza realistycznej prozy psychologicznej. Potępiał zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak i ruchy socjalistyczne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich.

Dziennikarz, publicysta i felietonista, ukończył wydział ekonomiczno-prawny uniwersytetu w Berlinie. Należał do czołowych publicystów Narodowej Demokracji zajmujących się problematyką niemiecką.

Francuski pisarz i dramaturg. Największą sławę przyniosły mu powieści historyczne i przygodowe: „Hrabia Monte Christo” oraz „Trzej muszkieterowie”. Mówiono o nim, że dziesięć razy zdobywał majątek, a jedenaście bankrutował.

Austriacka pisarka uznawana przez wielu krytyków literatury za największą pisarkę niemieckojęzyczną. Nie pisała dla pieniędzy czy sławy, ale z inspiracji i przekonania.

Fizyk teoretyczny zwykle uznawany za naukowca niemiecko-żydowskiego, choć miał też silne związki ze Szwajcarią i USA. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za „wkład do fizyki teoretycznej”.

Filozof, tłumacz, aforysta. Zajmował się zagadnieniami z zakresu etyki, estetyki i filozofii kultury. Postać w polskiej filozofii wyjątkowa, myśliciel-indywidualista.

Amerykański poeta, eseista, filozof, określany mianem mędrca z Concord a przez Adama Mickiewicza nazywany amerykańskim Sokratesem.

Jeden z najważniejszych filozofów tzw. drugiej fazy greckiej filozofii klasycznej, który zajmował się filozofią życia, czyli rozważaniami jak osiągnąć pełnie szczęścia.

Właściwie Gerrit Gerritszoon. „Książę humanistów”, niderlandzki filozof, pedagog, propagator kultury antycznej, pisarz, katolicki duchowny oskarżony o herezję.

Jeden z najwybitniejszych dramaturgów starożytnej Grecji, próbował również swoich sił w malarstwie. Doceniony po śmierci bardziej niż za życia, wywiera wpływ na teatr europejski oraz na twórczość pisarzy i humanistów po dziś dzień.

Grecki bajkopisarz pochodzący z Frygii w Azji Mniejszej, postać na wpół legendarna, prawdopodobnie żył w VI wieku p.n.e., daty jego urodzin i śmierci nie są znane.

Poeta, satyryk, tłumacz literatury węgierskiej. Autor cyklu „Wesołe dymki” w rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi, żołnierz kampanii wrześniowej, w latach 1946–49 na placówce dyplomatycznej w Budapeszcie.

Amerykański polityk, drukarz, uczony, wolnomularz, wynalazca, uznawany za jednego z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych Ameryki. Kto nie zna jego twierdzenia: „Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki”?

Autor komedii obyczajowych z życia szlachty był samoukiem. Pisał również kroniki, wiersze, bajki, poematy i aforyzmy. Cytaty z utworów Fredry używane są w języku potocznym współcześnie.

Pedagog, historyk, pisarz barokowy podejmujący tematykę polityczną, gospodarczą i wojskową. Był nieprzeciętną postacią w siedemnastowiecznej rzeczywistości, nazywany polskim Tacytem.

Pisarz, nauczyciel, publicysta, autor książek dla dzieci, aforysta. Aresztowany przez UB i oskarżony o „pisanie i próby rozpowszechniania prac mogących wyrządzić istotną szkodę interesom państwa” został skazany. Po wyjściu z więzienia udzielał lekcji angielskiego i pisał na tematy związane z psychologią i kulturą.

Poeta okresu romantyzmu, powstaniec listopadowy, przyjaciel Adama Mickiewicza.

Lekarz, działacz społeczny polskiej mniejszości na Zaolziu, pisał fraszki i aforyzmy.

Poeta, satyryk, prozaik, reportażysta. Pisał scenariusze do filmów animowanych i słuchowisk radiowych. Był autorem reportaży i audycji satyrycznych i poetyckich.

Pisarz, poeta, dramaturg i publicysta. Jeden z najoryginalniejszych twórców w literaturze rosyjskiej, był mistrzem groteski, niezrównanym satyrykiem-humorystą. Oceniając rzeczywistość ze stanowiska moralisty, pisał w stylu „śmiech przez łzy”.

Poeta, prozaik, publicysta, satyryk i tłumacz. Pracował jako nauczyciel języków obcych: rosyjskiego i angielskiego.

Pedagog, autorka aforyzmów, wierszy i fraszek. Wydała kilka tomików, jej twórczość obecna jest w wielu antologiach. Od 1999 związana z Warszawskim Uniwersytetem Trzeciego Wieku.

Dziennikarz związany z Podlasiem, aktywny harcerz, uzyskał stopień harcmistrza. Jako pisarz preferował krótkie formy literackie: wiersze, fraszki, aforyzmy i haiku.

Satyryk, aforysta, fraszko pisarz, wydał kilkanaście zbiorów aforyzmów i fraszek.

Satyryk, aforysta, poeta, autor kilku zbiorów aforyzmów, humoresek i wierszy dla dzieci.Był rolnikiem i ogrodnikiem, hodowcą i rybakiem, zdunem i drwalem, ratownikiem wodnym i robotnikiem w kopalni torfu, nauczycielem i redaktorem.

Niemiecki poeta i dramaturg, przez całe swoje życie był obywatelem Danii. W Polsce twórczość Hebbla propagował Karol Irzykowski.

Właściwie Harry Chaim Heine, niemiecki poeta żydowskiego pochodzenia, uważany za ostatniego poetę romantyzmu. Literaturze niemieckiej dodał elegancji, a felietony z podróży uczynił sztuką. „Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi”. Ten słynne słowa Heinricha Heine znają wszyscy, ale niewielu wie, do jakiej sytuacji historycznej się odnoszą.

Pisarz i działacz polityczny, urodzony na Suwalszczyźnie w rodzinie polsko-litewskiej, uważał się za Polaka.

Grecki lekarz, jeden z prekursorów współczesnej medycyny. Uważał, że: „zdrowie chorego najwyższym prawem” i „po pierwsze nie szkodzić”. Zalecał higienę i dietę jako środki profilaktyczne.

Właściwie Kwintus Horacjusz Flakkus. Rzymski poeta, liryk, mistrz satyry ma dziś status klasyka, ale w swoich czasach był nowatorem.

Angielski powieściopisarz, nowelista, eseista, poeta, autor antyutopii „Nowy wspaniały świat”.

Dziennikarka, malarka, scenarzystka, autorka poradnika „Grzeczność na co dzień”. Założyła wraz z Marianem Eile tygodnik „Przekrój”.

Prozaik, dramaturg, krytyk literatury i filmu. W latach 1895-1914 należał do czołówki polskich szachistów.

Dziennikarz, nauczyciel matematyki, literat, satyryk, kierownik literacki kabaretów i klubów, zamiłowany żeglarz.

Pedagog, autorka wierszy, opowiadań, aforyzmów. W jej dorobku znajduje się osiem tomików z aforyzmami.

Fraszkopisarz, aforysta, autor wierszy lirycznych i satyrycznych, miniatur literackich oraz wierszy dla dzieci.

Aforysta.

Autor reportaży, opowiadań, powieści, scenariuszy filmowych, sztuk teatralnych i aforyzmów, analityk najnowszej historii Polski. Wydał ponad trzydzieści książek, w łącznym nakładzie półtora miliona egzemplarzy.

Magister prawa, ale przede wszystkim dziennikarz. Ma w swoim dorobku: powieści, opowiadania, wspomnienia, eseje, felietony, publikacje historiograficzne, wiersze liryczne, humoreski, utwory satyryczne, fraszki, aforyzmy i limeryki.

Jezuita, nauczyciel w kolegiach jezuickich, filolog, leksykograf, paremiograf, poeta i dramatopisarz, twórca największego dzieła leksykografii staropolskiej, aż do czasu wydania słownika Lindego.

Malarz, pedagog, poeta, aforysta, fraszkopisarz. Po II wojnie światowej należał do współzałożycieli częstochowskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków i Związku Zawodowego Literatów Polskich.

Właściwie Aleksander Kinderfreund. Prozaik, dramatopisarz, aforysta. Po szkole handlowej im. L. S. Kronenberga i studiach za granicą zajął się pracą literaturacką. Był autorem powieści, nowel, sztuk teatralnych oraz zbioru 1000 aforyzmów.

Chiński filozof, Mistrz Kong, zdobył sławę człowieka niezwykle uczonego. Jego nauczanie zebrano w księdze „Dialogi konfucjańskie”. Domagał się powierzenia przywództwa „ludziom szlachetnym i uczonym”, bez względu na ich pochodzenie. Ponad 70 jego bezpośrednich uczniów zostało wybitnymi uczonymi chińskimi.

Doktor nauk ekonomicznych. Ogłosił ponad 20 prac naukowych. Równocześnie zajmował się działalnością literacką. Napisał ponad 60 książek oraz książeczek dla dzieci, ok. 600 tekstów piosenek dla czołowych polskich wokalistów, był autorem fraszek i aforyzmów. Z zamiłowania filatelista.

Pisarz, satyryk, grafik, karykaturzysta, autor tekstów piosenek, aforyzmów i fraszek.

Ukończył w WSP w Krakowie. Wszystkie lata pracy zawodowej poświęcił SP w Słomnikach, gdzie był nauczycielem języka polskiego. Swoje zainteresowania dzielił między muzykę a literaturę. Wspólnie z żoną prowadził chór „Jutrzenka”. Pisał artykuły, monografie, fraszki i aforyzmy.

Poeta, prozaik, krytyk, publicysta, nauczyciel w szkołach podstawowych i średnich. Publikował w wielu czasopismach społeczno-kulturalnych, współpracował z polskim radiem i TVP.

Austriacki dramaturg uznawany za najwybitniejszego satyryka obszaru niemieckojęzycznego w XX wieku.Zasłynął jako autor dramatu antywojennego „Ostatnie dni ludzkości”, mówiącego o zmierzchu Austro-Węgier i europejskiej cywilizacji. Oprócz dramatów pisał także wiersze, satyry i aforyzmy. Wraz z Karlem Valentinem jest uważany za mistrza wisielczego humoru.

Właściwie Wanda Błońska-Wolfarth. Dziennikarka, publicystka, tłumaczka z języka francuskiego. Swoje aforyzmy publikowała w „Przekroju” pod pseudonimami „Krecia P.” i „Krecia Pataczkówna”.

Dziennikarz, felietonista, autor powiedzonek i aforyzmów drukowanych w prasie codziennej i periodycznej.

Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie, nauczyciel, reżyser i terapeuta teatralny, pracuje w Monarze i szpitalach psychiatrycznych.

Felietonista, fraszkopisarz i aforysta, autor „złotych myśli” publikowanych w prasie ogólnopolskiej. Napisał kilka zbiorów aforyzmów zatytułowanych „Krótkie myśli”.